უნდა იყოს თუ არა რაიმე რიტუალები ქრისტიანობაში?

უპასუხე



რელიგიურ კონტექსტში, რიტუალი არის თაყვანისცემის ფორმა. რიტუალები მოიცავს სიმბოლურ ფიზიკურ ქმედებებს; რიტუალების ზოგიერთი მაგალითია თაიგულზე შესვლამდე ჯვრისწერა და მასპინძლის მაღლა აწევა კათოლიკური მესის დროს.



რელიგია შეიძლება განისაზღვროს, როგორც ღვთაების რწმენა, გამოხატული ქცევითა და რიტუალით. ამგვარად განსაზღვრული რელიგიის ორი ყველაზე გავრცელებული ინგრედიენტი არის წესები და რიტუალები. მაგალითად, იუდაიზმის ან ისლამის ერთგული მიმდევარი რომ იყოს, ადამიანმა უნდა დაიცვას გასაკეთებელი და არასასურველი სია. რიტუალზე დაფუძნებული რელიგია ყველაზე ნათლად არის ნაჩვენები რომაულ კათოლიკურ, აღმოსავლურ მართლმადიდებლურ და პროტესტანტულ, ლიტურგიკულ მაღალი ეკლესიის მსახურებებში, მაგრამ ის ასევე არის ბუდიზმისა და ინდუიზმის საყრდენი.





მოსეს კანონი განსაზღვრავდა რიტუალების კრებულს ისრაელის მიერ ღვთის თაყვანისმცემლობისთვის. მათთვის ბევრი საზეიმო კანონი იყო დასაცავი. ზოგიერთი კანონი იყო ძალიან სპეციფიკური და მოიცავდა წყლის ასხურებას, სისხლის ასხურებას, მარცვლეულის ფრიალს ან ტანსაცმლის რეცხვას. მოსეს კანონი აღსრულდა ქრისტეში (მათე 5:17). ძველი აღთქმის რიტუალები არასოდეს იყო განზრახული, რომ ყოფილიყო თაყვანისცემის მუდმივი ნაწილი, როგორც წმინდა წერილი ნათლად გვასწავლის: [საჩუქრები და მსხვერპლშეწირვა] არის მხოლოდ საკვებისა და სასმელის საკითხი და სხვადასხვა საზეიმო რეცხვა - გამოიყენება გარე წესები. ახალი შეკვეთის დრომდე (ებრაელთა 9:10, აქცენტი დამატებულია). გარე რეგულაციები დღეს ჩვენთვის არ არის სავალდებულო.



არ არსებობს ახალი აღთქმის მანდატი, რომ შეიცავდეს წაკითხვას, საზეიმო საგნებს ან სიმბოლურ ფიზიკურ ჟესტებს ჩვენს დღევანდელ თაყვანისცემაში. ჩვენი ერთგულება არის უფალი იესო და არა სხვადასხვა რიტუალები ან ლიტურგიები. ჭეშმარიტი ქრისტიანობა, როგორც ბიბლიის ზუსტი ინტერპრეტაციიდან გამომდინარეობს, არ არის წესებზე დაფუძნებული ან რიტუალებზე დამყარებული. პირიქით, ეს არის ურთიერთობაზე დაფუძნებული. ცოცხალმა ღმერთმა იესოს მეშვეობით ქრისტეს სწამს საკუთარი შვილები გახადა (იოანე 1:12).



ერთადერთი რიტუალები, რომელსაც ახალი აღთქმის ეკლესიას ევალება დაიცვან არის წეს-ჩვეულებები: ნათლობა ჩაძირვით (მათე 28:19) და ზიარება (1 კორინთელები 11:25). მაგრამ, მაშინაც კი, არ არის მოცემული დეტალები, რათა დაარეგულიროს გამოყენების ზუსტი მეთოდები. ნათლობა, რა თქმა უნდა, წყალს მოითხოვს, ზიარებას კი პური და თასი. ეკლესიებს შეუძლიათ თავისუფლად მოინათლონ ადამიანები ნათლობის, ტბების, საცურაო აუზების ან ცხენის ღეროებში. ზიარებისთვის ბიბლია არ აკონკრეტებს ჭამის სიხშირეს, გამოსაყენებელი პურის ტიპს, თასში ალკოჰოლის შემცველობას ან კონკრეტულად ვინ უნდა აღასრულოს ეს განკარგულება. ეკლესიებს ამ საკითხებში გარკვეული თავისუფლება ეძლევათ.



ყველა ეკლესიას აქვს ფორმატი, რომელსაც ისინი ჩვეულებრივ მისდევენ და ეს შეიძლება ჩაითვალოს რიტუალად. რასაკვირველია, კარგია, რომ ყველაფერი სწორად და მოწესრიგებულად გაკეთდეს (1 კორინთელები 14:40) და პროცედურების დაცვა არ არის არასწორი. მაგრამ თუ ეკლესია იმდენად ლიტურგიკულია და მისი სტრუქტურა ისეთი ხისტია, რომ სულიწმიდას არ შეუძლია თავისუფლად მოქმედი, ლიტურგია ძალიან შორს წავიდა.

გარდა ამისა, ხალხის მიერ შექმნილი ლიტურგიები ან რიტუალები მცდარია და ხშირად არაბიბლიურია. ადამიანთა შექმნილ ტრადიციებით კი შესაძლებელია ღვთის სიტყვის გაუქმება (მარკოზი 7:13). იესომ გააფრთხილა ამაო გამეორების შესახებ (მათე 6:7) და ბევრი რიტუალი, რომელიც დღეს ტარდება ეკლესიებში, სწორედ ეს არის. განმეორებითმა ლოცვებმა, სარწმუნოებამ თუ სიმღერებმა შეიძლება დროთა განმავლობაში გამოიწვიოს თაყვანისცემის სიბნელე და არა გულის, გონებისა და სულის თავისუფლად გამოხატვა ღვთის წინაშე (მათე 22:34–40).

რიტუალები არასწორია? არა, თანდაყოლილი არა. ცარიელი რიტუალი არასწორია, ისევე როგორც ნებისმიერი რიტუალი, რომელიც ანაცვლებს, აბნელებს ან აკნინებს ქრისტესთან ძლიერ ურთიერთობას. ტაძარში ტარდება რიტუალები? არა, გარდა ნათლობისა და ზიარებისა. ღმერთი ხედავს გულს და ეძებს მათ, ვინც თაყვანს სცემს მას სულითა და ჭეშმარიტებით (იოანე 4:24). რიტუალები შეიძლება იყოს სასარგებლო, მაგრამ გარეგანი რიტუალები არასოდეს უნდა ჩაანაცვლოს შინაგანი ერთგულება.