როგორ უნდა უყურებდეს ქრისტიანი ტრადიციას?

უპასუხე



Სიტყვა ტრადიცია შეიძლება ჰქონდეს ორი მნიშვნელობა, ერთი საერო და ერთი რელიგიური. საერო გაგება არის ის, რომ ტრადიცია არის დიდი ხნის დამკვიდრებული რიტუალი, ჩვეულება ან რწმენა, რომელიც გადაეცემა ერთი თაობიდან მეორეს. მაგალითად, ოჯახებს აქვთ გარკვეული ტრადიციები, როგორ აღნიშნავენ დღესასწაულებს, დაბადების დღეებს ან არდადეგებს. ოჯახური ტრადიციები შეიძლება იყოს ჯანსაღი და პოზიტიური გზა ოჯახის ერთიანობის შესანარჩუნებლად. სოციალურ ტრადიციებს შეუძლია დაეხმაროს საზოგადოებაში მიკუთვნებულობის განცდის შექმნას. სკოლას შეიძლება ჰქონდეს ტრადიცია, რომ ყოველწლიურად შემოსულ პირველკურსელებს პირველ ფეხბურთის თამაშზე უფროსები აცილებენ. ამ ტრადიციების დაცვა ქმნის ერთიანობას და ხელს უწყობს სოციალური ნორმების შენარჩუნებას. თუმცა, რელიგიურ ასპარეზზე ტრადიციას შეუძლია დაარღვიოს ზღვარი ღვთის ჭეშმარიტებასა და ადამიანის გამოგონებას შორის, რითაც ბევრი დააბნია. ქრისტიანებმა რელიგიურ ტრადიციებს სიფრთხილით უნდა უყურონ.



რელიგიური ტრადიცია მთელი ძალით იყო იესოს მიწიერი მსახურების დროს. ის ხშირად საყვედურობდა რელიგიურ წინამძღოლებს და ამბობდა: თქვენ არღვევთ ღვთის სიტყვას თქვენი გადმოცემით (მარკოზი 7:13). მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა იმდენი საკუთარი იდეა დაამატეს ღვთის კანონს, რომ უბრალო ხალხი დაბნეული იყო და თავს უძლურად გრძნობდა დაემორჩილებინა ეს ყველაფერი. მარკოზის 7:6–8-ში იესომ ესაიას ციტირება მოახდინა რელიგიური წინამძღოლების საყვედურისთვის და თქვა: კარგად იწინასწარმეტყველა ესაიამ თქვენზე, თვალთმაქცებო, როგორც დაწერილია: „ეს ხალხი პატივს მცემს ბაგეებით, მაგრამ მათი გული შორს არის ჩემგან; ტყუილად მცემენ თაყვანს, ასწავლიან როგორც მოძღვრებას ადამიანთა მცნებებს.“ დააკვირდით, რომ ადამიანთა მცნებები ისე ისწავლებოდა, თითქოს ისინი ღვთაებრივი შთაგონებით მოძღვრებები იყვნენ. და ეს იყო პრობლემა.





იესოს დროინდელი ფარისევლების მიერ შენარჩუნებული ერთ-ერთი ტრადიცია ჭამის წინ ხელების რიტუალისტურ დაბანას გულისხმობდა. ამ ტრადიციის დაცვას არანაირი კავშირი არ ჰქონდა სისუფთავესთან; ფარისეველთა საზრუნავი საზეიმო სიწმინდე იყო. ერთხელ, როდესაც ფარისეველმა იესო მიიწვია მასთან ერთად საჭმელად, იესომ გვერდი აუარა ტრადიციას: მისი მასპინძელი გაოცდა, როცა დაინახა, რომ ის საჭმელად დაჯდა ისე, რომ ჯერ არ ჩაეტარებინა ხელის დაბანის ცერემონია, რომელიც იუდეველთა ჩვეულებით იყო მოთხოვნილი (ლუკა 11:38, NLT). იესოს არ დაურღვევია კანონი - მოსეს მცნებებში არაფერი მოითხოვდა ხელების ასეთ დაბანას - მაგრამ ფარისეველი მაინც ელოდა ჩვეულების შესაბამისობას. იესოს მიერ ადამიანის შექმნილი ტრადიციის აშკარა უგულებელყოფა ადგენს მკაფიო განსხვავებას იმას შორის, რაც სავალდებულოა (ღვთის ბრძანებები) და რა არ არის სავალდებულო (ადამიანური ტრადიცია).



რელიგიური ტრადიციები, რომლებიც ანაცვლებენ ან ანაცვლებენ ღვთის კანონს, არსებობს უძველესი დროიდან. ისინი კვლავ სრული ძალით არიან ყველა რელიგიაში, ისევე როგორც ქრისტიანულ კონფესიებში. ქრისტიანობის ლიტურგიკულ ფილიალებს აქვთ ყველაზე აშკარა ტრადიციები, მაგრამ უფრო მოდუნებული ღვთისმსახურების ადგილებიც შეიძლება ჰქონდეთ. უმეტეს ჩვენგანს აქვს ჩვენი საყვარელი მუსიკის სტილი, ქადაგების მეთოდი, ორგანიზაციული სტრუქტურა და მსახურების რუტინები, რომლებსაც კითხვის გარეშე ვიღებთ. როდესაც ცვლილებების წინაშე ვდგებით, შეიძლება ვიგრძნოთ მორალური აღშფოთების გრძნობაც, თითქოს სამსახურის ფორმატის შეცვლა ან ბას-გიტარის დამატება ღვთის ბრძანებების პირდაპირი დარღვევაა. რასაც ჩვენ რეალურად ვაკეთებთ, შესაძლოა, ამის გაცნობიერების გარეშეც კი ვიცავთ საკუთარ შინაურ ტრადიციებს, როგორც ამას ფარისევლები აკეთებდნენ. ჩვენ შეგვიძლია განაწყენებული ვიყოთ იესოზე, როგორც ამას ფარისევლები აკეთებდნენ, როდესაც ის არღვევს ჩვენს ტრადიციულ შეხედულებას იმის შესახებ, თუ როგორი უნდა იყოს ქრისტიანობა (იხ. იოანე 9:16).



წმინდა წერილს აქვს მნიშვნელობის შრეები. რაც უფრო მეტად ჩავუღრმავდებით ღვთის სიტყვას, მით უფრო მეტს ვიგებთ ღმერთის შესახებ და ეს ხშირად არღვევს ჩვენს იდეებს. სწორედ მაშინ, როცა ვფიქრობთ, რომ რაღაცები გააზრებული გვაქვს და დარწმუნებული ვართ, რომ თეოლოგიურად, მორალურად და სოციალურად მართალი ვართ ამ ყველაფერთან დაკავშირებით, ჩვენ აღმოვაჩენთ კიდევ ერთ ფენას, რომელიც ამსხვრევს ამ ნდობას. როდესაც ტრადიციას ვეჭიდებით - იქნება ეს კონფესიური, თეოლოგიური თუ სტრუქტურული - თითქოს ეს იყოს ღვთის სიტყვა, ჩვენ დახურულს ვტოვებთ ღვთის მიერ ჭეშმარიტების გამოცხადების კარს. მას სურს განაგრძოს ჩვენი გაოცება იმით, თუ ვინ არის ის, როდესაც ჩვენ ვაგრძელებთ მის დევნას (იერემია 29:13). მაგრამ რელიგიური ტრადიცია ხშირად ხელს უშლის. ასე არ ვაკეთებდით ყოველთვის, ეს არის ტრადიციონალისტების საბრძოლო ძახილი. ტრადიციის დარღვევა ბევრისთვის შეიძლება არასასიამოვნო იყოს, ისევე როგორც ფარისეველთათვის (მათე 5:33–34; ლუკა 6:26–27). მაგრამ როდესაც ჩვენ ნათლად ვხედავთ ჩვენს ტრადიციებსა და ღვთის ჭეშმარიტებას შორის გამყოფ ხაზს, ჩვენ ვრჩებით თავმდაბლები და მორჩილები, რადგან ღმერთი აგრძელებს ჩვენს გარდაქმნას მისი ძის ხატად (რომაელთა 8:29).