არის ბიბლიური ლოცვების ჟურნალის კონცეფცია?
უპასუხე ლოცვის ჟურნალი არის წერილობითი ჩანაწერი, რომელიც ინახება რეგულარულად, ლოცვისას გამოცდილების შესახებ. ლოცვების ჟურნალი ხშირად ივსება წერილობითი ლოცვებით, ლოცვის სპეციფიკური თხოვნებით, შენიშვნებით, როდის და როგორ უპასუხა ამ თხოვნებს ღმერთმა და ქება-დიდება და მადლიერება. მათი ბუნებიდან გამომდინარე, ლოცვების ჟურნალები ჩვეულებრივ ინახება კერძო. ლოცვის ჟურნალი, რა თქმა უნდა, ბიბლიური კონცეფციაა.
ლოცვების ჟურნალი ისეთივე ძველია, როგორც წმინდა წერილები. ფსალმუნების უმეტესობა არის დღიურში ჩაწერილი ლოცვები მუსიკაზე. დავითი, მწყემსი ბიჭი, რომელიც გამეფდა, წერდა თავის აზრებსა და ლოცვებს სულიწმინდის შთაგონებით. სხვა ფსალმუნმომღერალებმა, როგორიცაა ასაფმა, მოსემ და კორახის ვაჟებმა, დაამატეს თავიანთი შთაგონებული ლოცვები და გოდება და კრებული გახდა სიმღერები, რომლებსაც ისრაელები იყენებდნენ თაყვანისცემის დროს. ამ ჟურნალში ჩაწერილმა ლოცვებმა ნუგეში და სიცხადე მოუტანა ადამიანებს საუკუნეების მანძილზე, რომლებიც ზოგჯერ იყენებენ მათ როგორც საკუთარ ლოცვებს.
მე-3 ფსალმუნი ლოცვის დღიურის მაგალითია. ის იწყება დავითის ფსალმუნის სათაურით, როდესაც ის გაექცა თავის ვაჟს, აბესალომს. იგი აგრძელებს დავითის ღაღადებს უფალს დახმარებისთვის, რასაც მოჰყვება დავითის ქება ღვთის ერთგულებისთვის:
უფალო, რამდენია ჩემი მტერი!
ბევრი დგება ჩემს წინააღმდეგ; ბევრი ამბობს ჩემს სულზე,
„არ არის მისთვის ხსნა ღმერთში.“ სელაჰი
შენ კი, უფალო, ფარი ხარ ჩემზე,
ჩემი დიდება და ჩემი თავის ამწე.
ხმამაღლა შევღაღადე უფალს,
და მან მიპასუხა თავისი წმიდა ბორცვიდან. სელაჰ
ბევრი ფსალმუნი არის ლოცვა ღვთისადმი და გამოხატავს ემოციების, კითხვებისა და დასკვნების ფართო სპექტრს, როდესაც მწერალი ეჭიდება ცხოვრებისეულ სიტუაციებს. ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ღმერთმა ფსალმუნების წიგნი ჩვენს ბიბლიაში მოათავსა, იყო იმის მაგალითები, თუ როგორ პატივს სცემს მას. ფსალმუნებში ლოცვები გულწრფელი, გულწრფელი და არასანიტარია. ბევრი ფიქრობს, რომ ლოცვა უნდა იყოს ხელუხლებელი და გაპრიალებული, რათა იყოს წმინდა. მაგრამ ფსალმუნმომღერლების დღიური ლოცვები სხვაგვარად გვაჩვენებს. ისინი ხან გაბრაზებულნი არიან და ხანაც გამოხატავენ უხეში, ვისცერული რეაქცია ცხოვრებისეულ მოვლენებზე - ისევე როგორც ჩვენი ლოცვები. თუმცა ღმერთს სურდა, რომ ისინი წმინდა წერილებში გვეჩვენებინათ, რომ მას შეუძლია გაუმკლავდეს ჩვენს ღრმა ბრძოლებს, თუნდაც ჩვენს კითხვებს იმის შესახებ, აქცევს თუ არა ის ყურადღებას. მაგალითად, ერთი ფსალმუნმომღერალი ეკითხება: რატომ, უფალო, შორს დგახარ? რატომ მალავ თავს გაჭირვების დროს? (ფსალმუნი 10:1). კიდევ ერთი ფსალმუნი ისეთი სასოწარკვეთილი ძახილია, რომ ჰემენი, ავტორი, წერს თავის კითხვებს იმის შესახებ, აინტერესებს თუ არა უფალს: რატომ, უფალო, უარვყოფ და სახეს მიმალავ? (ფსალმუნი 88:14).
ლოცვების ჟურნალი შესანიშნავი გზაა ჩვენი აზრების კონცენტრირებისთვის, როცა ისინი უფალს მივაქვთ. ლოცვების ჟურნალი ასევე გვეხმარება დაადასტუროს ჩვენი ცხოვრების სეზონები და გზები, რომლითაც უფალი გვიპასუხა და გვიხსნა. ჩვენი აზრების ჩაწერა გვეხმარება მათ გარკვევაში და, როგორც ფსალმუნმომღერლების მსგავსად, ხშირად კარგ დასკვნებამდე მივდივართ დღიურში ჩაწერის დასრულებისას. ყველაზე ბნელი ფიქრებით ფსალმუნებიც კი ჩვეულებრივ ქებით მთავრდება; მაგალითად, 59-ე ფსალმუნი არის ხსნის ძახილი და მასში დეტალურადაა აღწერილი დავითის მტრების შეთქმულება და შხამი. მაგრამ ასე მთავრდება: შენ ხარ ჩემი ძალა, მე შენ გგალობ; შენ ხარ, ღმერთო, ჩემი ციხესიმაგრე, ჩემი ღმერთი, რომელზეც შემიძლია ვენდო (ფსალმუნი 59:17).
ლოცვის მრავალი გზა არსებობს და ყველა მათგანი მიიღება ღმერთის მიერ, როდესაც ჩვენ მივდივართ მასთან თავმდაბალი და მომნანიებელი გულით (ფსალმუნი 51:17). მიუხედავად იმისა, ჩვენ ვსუნთქავთ ლოცვებს მთელი დღის განმავლობაში, მუხლებზე ვიდექით ლოცვის კარადაში, თუ ვიცავთ ლოცვების დღიურს, ღმერთი ისმენს და პასუხობს (1 იოანე 5:15). ლოცვების ჟურნალები მშვენიერი ინსტრუმენტებია, რათა შევახსენოთ საკუთარ თავს, როგორ უპასუხა ღმერთმა წარსულ ლოცვებს. როდესაც ჩვენ ხელახლა ვკითხულობთ წარსულში ჩვენს გულწრფელ ტირილს და გვახსოვს, თუ როგორ გვიხსნა ღმერთმა, მოგვიწოდებენ განვაგრძოთ ლოცვა, განვაგრძოთ ნდობა და განვაგრძოთ დღიურის დაწერა, როგორც ჩვენი რწმენის განსამტკიცებლად.
გირჩევთ
