არასწორია ღმერთის მიმართ იმედგაცრუების გრძნობა?

არასწორია ღმერთის მიმართ იმედგაცრუების გრძნობა? უპასუხე



ღმერთთან იმედგაცრუება სულაც არ არის არასწორი ან ცოდვილი; უფრო სწორად, ეს არის ადამიანის მდგომარეობის ნაწილი. Სიტყვა იმედგაცრუება ნიშნავს „უკმაყოფილების განცდას, როდესაც ადამიანის იმედები, სურვილები და მოლოდინები არ სრულდება“. როდესაც ღმერთი რატომღაც ვერ იკმაყოფილებს ჩვენს იმედებს ან არ ამართლებს ჩვენს მოლოდინებს, იმედგაცრუება გარდაუვალია. თუ ღმერთი არ მოქმედებს ისე, როგორც ჩვენ ვფიქრობთ, რომ უნდა, ჩვენ იმედგაცრუებულნი ვიქნებით მისგან და უკმაყოფილონი ვართ მისი შესრულებით. ამან შეიძლება გამოიწვიოს ღვთისადმი ურყევი რწმენა, განსაკუთრებით მისი სუვერენიტეტისა და სიკეთის მიმართ.



როდესაც ღმერთი არ მოქმედებს მაშინ, როდესაც ჩვენ ვფიქრობთ, რომ მან უნდა იმოქმედოს, ეს არ არის იმის გამო, რომ მას არ შეუძლია ამის გაკეთება. პირიქით, ის უბრალოდ არ ირჩევს. მიუხედავად იმისა, რომ ეს შეიძლება ჩანდეს მისი მხრიდან თვითნებური ან კაპრიზული ქმედება, მართალია საპირისპირო. ღმერთი ირჩევს იმოქმედოს თუ არა მისი სრულყოფილი და წმინდა ნების შესაბამისად, რათა განახორციელოს თავისი მართალი მიზნები. არაფერი ხდება, რაც არ არის ღვთის გეგმის მიღმა. მას აკონტროლებს ყველა მოლეკულა, რომელიც ცურავს სამყაროში, და ღმერთის ნება მოიცავს ყველა მოქმედებასა და გადაწყვეტილებას, რომელიც მიიღება ყველა ადამიანის მიერ მთელ მსოფლიოში, ნებისმიერ დროს. ის გვეუბნება ესაიას 46:11-ში: აღმოსავლეთიდან ვიძახებ მტაცებელ ფრინველს; შორეული ქვეყნიდან, კაცი ჩემი განზრახვის შესასრულებლად. რაც ვთქვი, ამას მოვიტან; რაც დავგეგმე, იმას გავაკეთებ. ჩიტებიც კი რაღაცნაირად მისი წინასწარ განსაზღვრული გეგმის ნაწილია. გარდა ამისა, არის დრო, როდესაც ის არჩევს გვაცნობოს თავისი გეგმების შესახებ (ესაია 46:10) და დრო, როდესაც ის არ აკეთებს ამას. ზოგჯერ ჩვენ გვესმის, რას აკეთებს ის; ზოგჯერ ჩვენ არა (ესაია 55:9). ერთი რამ დანამდვილებით ვიცით: თუ მას ვეკუთვნით, რასაც ის აკეთებს, ჩვენთვის სასარგებლო იქნება, მიუხედავად იმისა, გვესმის ეს თუ არა (რომაელთა 8:28).





ღმერთისადმი იმედგაცრუების თავიდან აცილების გასაღები არის ჩვენი ნება მის ნებასთან და ყველაფერში მის ნებას დამორჩილება. ამის გაკეთება არა მხოლოდ დაგვაშორებს იმედგაცრუებას ღმერთის მიმართ, არამედ თავიდან აგვაცილებს წუწუნს და ჩივილს ჩვენს ცხოვრებაში მომხდარ მოვლენებზე. უდაბნოში მყოფი ისრაელიანები რამდენჯერმე ეხებოდნენ ღმერთს და ეკითხებოდნენ ღმერთს, მიუხედავად იმისა, რომ ნახეს მისი ძალის სასწაულებრივი ჩვენება წითელი ზღვის გაყოფისას, მანანა და მწყერი უდაბნოში და უფლის დიდება, რომელიც მათ მოჰყვა ცეცხლის სვეტის ფორმა (გამოსვლა 15–16; რიცხვები 14:2-37). ღმერთის მუდმივი ერთგულების მიუხედავად თავისი ხალხის მიმართ, ისინი წუწუნებდნენ და იმედგაცრუებულნი იყვნენ ღმერთისგან, რადგან ის არ მოიქცა ისე, როგორც მათ ეგონათ. იმის ნაცვლად, რომ დაემორჩილებოდნენ მის ნებას და ენდობოდნენ მას, ისინი მუდმივ არეულობასა და დაბნეულობაში იმყოფებოდნენ.



როდესაც ჩვენ ვასწორებთ ჩვენს ნებას ღვთის ნებასთან და როდესაც შეგვიძლია ვთქვათ, იესოსთან: იყოს არა ჩემი, არამედ შენი ნება (ლუკა 22:42), მაშინ ვხვდებით კმაყოფილებას, რაზეც პავლე საუბრობდა 1 ტიმოთეს 6:6-10-ში და ფილიპელთა 4-ში. :11-12. პავლემ ისწავლა კმაყოფილი ყოფილიყო იმით, რაც ღმერთმა გაუგზავნა. იგი ენდობოდა ღმერთს და დაემორჩილა მის ნებას, რადგან იცოდა, რომ წმინდა, მართალი, სრულყოფილი, მოსიყვარულე და მოწყალე ღმერთი ყველაფერს ერთად იმუშავებდა მის სასიკეთოდ, რადგან სწორედ ამას დაჰპირდა. როდესაც ჩვენ ვხედავთ ღმერთს ამ შუქზე, ჩვენ არ შეგვიძლია იმედგაცრუებული ვიყოთ მისგან. პირიქით, ჩვენ ნებაყოფლობით ვემორჩილებით ჩვენს ზეციერ მამას, რადგან ვიცით, რომ მისი ნება სრულყოფილია და ყველაფერი, რაც მას მოაქვს ჩვენს ცხოვრებაში, იქნება ჩვენი სიკეთე და მისი დიდება.





Top