არასწორია ლამაზ სახლებში ცხოვრება (ანგია 1:4)?

ცუდი არაფერია ლამაზ სახლებში ცხოვრებაში. სინამდვილეში, ეს არის ის, რისკენაც ჩვენ უნდა ვისწრაფოდეთ. თუმცა, ჩვენ არ უნდა მივცეთ საშუალება, რომ ჩვენს ქონებას ხელი შეუშალოს ღმერთთან ჩვენს ურთიერთობას. წინასწარმეტყველი ანგაი ესაუბრებოდა ადამიანთა ჯგუფს, რომლებიც ბაბილონის გადასახლებიდან დაბრუნდნენ და უფლის ტაძარს აღადგენდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ მათ ბევრი რამ განიცადეს, ისინი მაინც საკუთარ კომფორტსა და კომფორტზე იყვნენ ორიენტირებულნი. ჰაგაიმ მოუწოდა მათ, მოწესრიგებულიყვნენ თავიანთი პრიორიტეტები და დაეწყოთ ენერგიის დახარჯვა უფლის სახლის აღსადგენად. მან შეახსენა მათ, რომ მატერიალური ნივთები დროებითია, მაგრამ ღმერთთან ჩვენი ურთიერთობა მარადიულია. თუ გვინდა ვიცხოვროთ ღმერთისთვის სასიამოვნო ცხოვრებით, ჩვენ უნდა გავამახვილოთ ყურადღება იმაზე, რაც ნამდვილად მნიშვნელოვანია. არ უნდა მივცეთ საშუალება, რომ ჩვენი ქონება იქცეს კერპებად, რომლებიც აშორებენ ჩვენს ურთიერთობას უფალთან.

უპასუხე

ანგაის წინასწარმეტყველებამ დაგმო ებრაელი ხალხი მშვენიერ სახლებში ცხოვრებისთვის და ეკითხებოდა: დროა თქვენ თვითონ იცხოვროთ თქვენს დაფარულ სახლებში, როცა ეს სახლი ნანგრევებშია? (ანგია 1:4). ზოგს წინასწარმეტყველის კითხვა ესმოდა, როგორც ქრისტიანების წინააღმდეგ სწავლებას, რომ ჰქონდეთ ლამაზი სახლები. ცუდია ლამაზ სახლებში ცხოვრება?

ამაზე პასუხის გასაცემად, ჩვენ უნდა გადავხედოთ ჰაგაის დაგმობის თავდაპირველ კონტექსტს. ებრაელი ხალხი ბაბილონიდან იერუსალიმში დაბრუნდა ტაძრის აღსადგენად. სამარიელთა წინააღმდეგობის გამო პროექტი მიტოვებულ იქნა და 16 წლის შემდეგ ღვთის ტაძარი კვლავ არ აღუდგენიათ. ტაძარზე მუშაობის ნაცვლად, ებრაელებმა თავად ააშენეს პანელებიანი სახლები; პანელები გამოიყენებოდა მხოლოდ ტაძარში (1 მეფეები 6:9) და სამეფო სასახლეში (2 მეფეები 7:3, 7).

ებრაელებმა დაკარგეს თავდაპირველი გეგმა. ტაძარი დაუმთავრებელი იდგა, ხოლო ხალხმა თავისთვის მდიდრული სახლები ააშენა. ღმერთმა გაგზავნა ჰაგაი ხალხის გზაზე დასაბრუნებლად. წინასწარმეტყველის თხოვნით, ხალხმა კვლავ დაიწყო ტაძარზე მუშაობა. მათ დავალება დაასრულეს 515 წ.

დღეს ჩვენთვის ეს არის ის, რომ ჩვენ უნდა დავაყენოთ ღვთის ნება ჩვენსაზე მაღლა. ებრაელი ხალხის შემთხვევაში, მათი თავმოყრა გულისხმობდა ღვთის ტაძრის უგულებელყოფას (და, შესაბამისად, ტაძარში თაყვანისცემას) საკუთარ სახლებზე ფოკუსირების დროს. ცუდი არაფერია მშვენიერ სახლში ცხოვრებაში, მაგრამ ცუდია ღვთის პრიორიტეტების უგულებელყოფა ჩვენი პრიორიტეტების მისაღწევად. უპირველეს ყოვლისა, ღმერთის პატივისცემა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სახლები ან ნებისმიერი სხვა მატერიალური რამ.