რას ამბობს ბიბლია შრომისმოყვარეობის შესახებ?

უპასუხე



შრომისმოყვარეობა ან მუდმივი დაჟინებული ძალისხმევა იწვევს ფრთხილ, ენერგიულ და დაჟინებულ მუშაობას. გულმოდგინე ადამიანები საქმეს ასრულებენ. ისინი არ ტოვებენ მანამ, სანამ არ მისცემენ ყველაფერს. ბიბლია იყენებს სიტყვას შრომისმოყვარეობა რამდენიმე თვალსაზრისით და ის ყოველთვის პოზიტიური გაგებით.



შრომისმოყვარეობა რამდენჯერმეა ნახსენები იგავების წიგნში. ანდაზა არის მოკლე გამონათქვამი, რომელიც გამოხატავს ზოგად ჭეშმარიტებას პრაქტიკული ცხოვრებისთვის, ხოლო სიმართლე შრომისმოყვარეობის შესახებ არის ის, რომ ის ჩვენთვის კარგია:





ზარმაცი ხელები სიღარიბეს იწვევს, მაგრამ გულმოდგინე ხელები სიმდიდრეს მოაქვს (იგავები 10:4).



ეს ანდაზა გვეუბნება, რომ ვინც გულმოდგინედ მუშაობს, დიდი ალბათობით კარგ შედეგს მოიმკის, ხოლო ვინც გულმოდგინედ მუშაობაზე უარს იტყვის შედეგებს. Სხვა:



ზარმაცის მადა არასოდეს ივსება, მაგრამ მონდომებულთა სურვილები სრულად კმაყოფილდება (იგავები 13:4).



ეს ანდაზა კვლავ უპირისპირებს გულმოდგინებას ზარმაცს და აჩვენებს, რომ მონდომებულმა ადამიანებმა წინასწარ დაგეგმეს, დაზოგეს და შრომობდნენ თავიანთი საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად. ამის საპირისპიროდ, ზარმაცებს ან არამონდომებულებს არასოდეს აქვთ საკმარისი, რადგან სამუშაოს ბოლომდე ვერ ხედავენ. ისინი ტოვებენ ან აკეთებენ უხარისხო სამუშაოს და იღებენ შედეგებს მათი ნაკლებობის გამო.

იგავების 4:23-ში გვეუბნება, რომ გულმოდგინედ დავიცვათ გული, რადგან ყველაფერი, რასაც ვაკეთებთ, გულიდან მოდის. თუ ჩვენ არ ვართ გულმოდგინე სიცრუისგან, ბოროტი აზრებისა და ვნებიანი სურვილებისგან თავის დასაცავად, ჩვენი მტერი სატანა დგას, რათა ისარგებლოს. შრომისმოყვარეობა გულისხმობს მიზანმიმართულ მოქმედებას ჩვენი გულის დასაცავად და არა ყველაფრის პასიურ მიღებას, რაც შემოდის. მეორე კორინთელთა 10:5–6 მოყვანილია მაგალითი იმისა, თუ როგორ დავიცვათ ჩვენი გული ყოველი აზრის ტყვეობაში ქრისტეს მორჩილებით. როგორც გუშაგი გულმოდგინედ იცავს ციხეს, ასევე ჩვენ უნდა ვიყოთ გულმოდგინე ჩვენი გულისა და გონების დაცვაში.

კონკრეტული მცნებებისა და მითითებების დასახვის შემდეგ პავლემ მოუწოდა ტიმოთეს, რომ გულმოდგინე ყოფილიყო ამ საკითხებში; მიეცით საკუთარი თავი მთლიანად მათ, რათა ყველამ დაინახოს თქვენი პროგრესი (1 ტიმოთე 4:15). ტიმოთეს შრომისმოყვარეობა მოიცავდა ცრუ მასწავლებლების იდენტიფიცირებას (მუხლები 1–5), მითებისა და უნაყოფო დისკუსიების თავიდან აცილებას (მუხლი 7), მაგალითის მიცემა მორწმუნეებისთვის მეტყველებაში, ქცევაში, სიყვარულში, რწმენაში და სიწმინდეში. მუხლი 12) და მიეძღვნა წმინდა წერილის საჯარო კითხვას, ქადაგებას და სწავლებას (მუხლი 13). ეს არ იყო წინადადებები, რომლითაც უნდა შეესაბამებოდეს, არამედ ბრძანებები, რომლებიც გულმოდგინედ უნდა გამოეყენებინათ.

ქრისტეს მიმდევარი ყოფნა ასევე გულმოდგინედ უნდა მიისწრაფოდეს. არადამაჯერებელი გზა, რომლითაც ზოგიერთი მორწმუნე უახლოვდება ღმერთთან ურთიერთობას, არსად არის ასახული ბიბლიაში. ამის ნაცვლად, იესომ ცხადყო, რომ მათ, ვისაც სურდა მისი მოწაფეები ყოფილიყო, ყველანი უნდა იყვნენ (ლუკა 9:57–62). თუ გულმოდგინედ არ მივაღწევთ სამართლიანობას და მორჩილებას, წარუმატებლობას განვიცდით. სამყარო ზედმეტად მიმზიდველია, ცდუნება მეტისმეტად უხვი. ძალიან ბევრი საბაბი არსებობს გვერდის ავლისთვის. ამიტომ იესომ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ყველაზე დიდი მცნებაა გიყვარდეს უფალი ღმერთი შენი მთელი გულით, სულით, გონებითა და ძალით (მარკოზი 12:28–31). სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ცხოვრების საბოლოო მიზანი არის უფლის გულმოდგინე სიყვარული. ყველა მოქმედება ჩვენი გულის პოზიციიდან მოდის. როდესაც მონდომებას ვაკეთებთ საერთო ინგრედიენტად ყველაფერში, რასაც ვაკეთებთ და ვირჩევთ ღვთიური საქმეების კეთებას, ჩვენ საკუთარ თავს ვადგენთ სტანდარტს, რომელიც მიგვიყვანს ღვთისმოსაობისკენ და წარჩინებული ცხოვრებისკენ.