რას ამბობს ბიბლია მორჩილებაზე?

უპასუხე



ბიბლია ბევრს ამბობს მორჩილებაზე. სინამდვილეში, მორჩილება ქრისტიანული რწმენის არსებითი ნაწილია. თავად იესო იყო მორჩილი სიკვდილამდე, ჯვარზე სიკვდილიც კი (ფილიპელები 2:8). ქრისტიანებისთვის ჩვენი ჯვრის აღების და ქრისტეს მიმდევრობის აქტი (მათე 16:24) ნიშნავს მორჩილებას. ბიბლია ამბობს, რომ ჩვენ ვავლენთ ჩვენს სიყვარულს იესოს მიმართ ყველაფერში მორჩილებით: თუ გიყვარვარ, დაიცავი ჩემი მცნებები (იოანე 14:15). ქრისტიანს, რომელიც არ ემორჩილება ქრისტეს მცნებებს, შეიძლება სამართლიანად ჰკითხონ: რატომ მეძახი „უფალო, უფალო“ და არ აკეთებ იმას, რასაც მე ვამბობ? (ლუკა 6:46).



მორჩილება განიმარტება, როგორც უფლებამოსილი პირის ბრძანებების მორჩილი ან მორჩილი შესრულება. ამ განმარტების გამოყენებით, ჩვენ ვხედავთ ბიბლიური მორჩილების ელემენტებს. მოვალეობა ნიშნავს, რომ ჩვენი ვალდებულებაა დავემორჩილოთ ღმერთს, ისევე როგორც იესომ შეასრულა თავისი მოვალეობა მამის წინაშე ჩვენი ცოდვის გამო ჯვარზე მოკვდით. მორჩილება მიუთითებს იმაზე, რომ ჩვენ ჩვენს ნებას ღვთის ნებას ვაძლევთ. ბრძანებები საუბრობს წმინდა წერილებზე, რომელშიც ღმერთმა ნათლად ჩამოაყალიბა თავისი მითითებები. ავტორიტეტი თვით ღმერთია, რომლის ავტორიტეტი სრული და ცალსახაა. ქრისტიანისთვის მორჩილება ნიშნავს ყველაფრის შესრულებას, რაც ღმერთმა უბრძანა. ჩვენი მოვალეობაა ამის გაკეთება.





ამას რომ ვამბობთ, მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ღმერთისადმი ჩვენი მორჩილება არ არის მხოლოდ მოვალეობის საკითხი. ჩვენ ვემორჩილებით მას, რადგან გვიყვარს იგი (იოანე 14:23). ასევე, ჩვენ გვესმის, რომ მორჩილების სული ისეთივე მნიშვნელოვანია, როგორც მორჩილების აქტი. ჩვენ ვემსახურებით უფალს თავმდაბლობით, ერთგულებითა და სიყვარულით.



ასევე, ჩვენ უნდა მოვერიდოთ მორჩილების ფენის გამოყენებას ცოდვილი გულის დასაფარად. ქრისტიანული ცხოვრებით ცხოვრება მხოლოდ წესებით არ არის დაკავშირებული. იესოს დროს ფარისევლები დაუღალავად მისდევდნენ კანონის მორჩილებას, მაგრამ ისინი გახდნენ საკუთარი თავის მართლები და თვლიდნენ, რომ იმსახურებდნენ სამოთხეს იმის გამო, რაც გააკეთეს. ისინი თავს ღირსად თვლიდნენ ღვთის წინაშე, რომელიც მათ ჯილდოს ევალებოდა; თუმცა, ბიბლია გვეუბნება, რომ ქრისტეს გარეშე, ჩვენი საუკეთესო, ყველაზე მართალი საქმეც კი ჭუჭყიანი ნაწიბურების მსგავსია (ესაია 64:6). ფარისეველთა გარე მორჩილებას მაინც რაღაც აკლდა და იესომ ამხილა მათი გულის დამოკიდებულება. მათი თვალთმაქცობა რჯულის ასოს დარღვევისას ახასიათებდა მათ ცხოვრებას და იესომ მკაცრად გაკიცხა: ვაი თქვენ, მწიგნობრებო და ფარისევლებო, თვალთმაქცნო! რადგან თქვენ ჰგავხართ შეთეთრებულ სამარხებს, რომლებიც გარედან მშვენიერი ჩანს, შიგნით კი სავსეა მკვდრების ძვლებით და ყოველგვარი უწმინდურებით. ასე რომ, თქვენც გარეგნულად მართალი ეჩვენებით ადამიანებს, მაგრამ შიგნით სავსე ხართ თვალთმაქცობითა და უსამართლობით (მათე 23:27–28). ფარისევლები გარკვეულწილად ემორჩილებოდნენ, მაგრამ მათ უგულებელყვეს კანონის უფრო მნიშვნელოვანი საკითხები (მათე 23:23, ESV).



დღეს ჩვენ არ ვართ მოწოდებული მოსეს კანონის დასამორჩილებლად. ეს აღსრულდა ქრისტეში (მათე 5:17). ჩვენ უნდა დავემორჩილოთ ქრისტეს კანონს, რომელიც არის სიყვარულის კანონი (გალატელები 6:2; იოანე 13:34). იესომ თქვა ყველაზე დიდი მცნებები: გიყვარდეს უფალი ღმერთი შენი მთელი გულით, მთელი სულით და მთელი გონებით. ეს არის პირველი და უდიდესი მცნება. მეორე კი ამის მსგავსია: გიყვარდეს მოყვასი შენი, როგორც საკუთარი თავი. მთელი კანონი და წინასწარმეტყველები ამ ორ მცნებაზეა დამოკიდებული (მათე 22:36–40).



თუ ღმერთი გვიყვარს, მას დავემორჩილებით. ჩვენ არ ვიქნებით სრულყოფილები ჩვენს მორჩილებაში, მაგრამ ჩვენი სურვილია დავმორჩილდეთ უფალს და გამოვავლინოთ კარგი საქმეები. როდესაც ჩვენ გვიყვარს ღმერთი და ვემორჩილებით მას, ბუნებრივად გვაქვს ერთმანეთის სიყვარული. ღვთის მცნებების მორჩილება გვაქცევს ნათელსა და მარილს ბნელ და უგემურ სამყაროში (მათე 5:13–16).