რას ამბობს ბიბლია პანიკის შეტევებზე?

უპასუხე

ფსიქიკური აშლილობის დიაგნოსტიკური და სტატისტიკური სახელმძღვანელოს, მე-4 გამოცემის, ტექსტის რევიზიის (DSM-IV-TR) მიხედვით, პანიკის შეტევა არის „ძლიერი შიშის ან დისკომფორტის დისკრეტული პერიოდი რეალური საფრთხის არარსებობის შემთხვევაში, რომელსაც თან ახლავს მინიმუმ 4 13 სომატური ან კოგნიტური სიმპტომი.' სიმპტომებში შედის ისეთი რამ, როგორიცაა გულისცემა, ოფლიანობა, შემცივნება, სიცხე, კანკალი, ჩხვლეტის შეგრძნება, ქოშინი, დახრჩობის შეგრძნება, გულმკერდის ტკივილი, გულისრევა, თავბრუსხვევა, არარეალურობის ან განცალკევების განცდა, გაგიჟების შიში და კიდევ. სიკვდილის შიში. შეტევები შეიძლება გამოწვეული იყოს კონკრეტული მინიშნებებით (როგორიცაა საჯარო გამოსვლები ან წარსული ტრავმების შეხსენება) ან შეიძლება ჩანდეს, რომ არსაიდან მოდის. პანიკის შეტევები ჩვეულებრივ იწყება მოულოდნელად და პიკს აღწევს ათ ან ნაკლებ წუთში. პანიკის შეტევები ზოგიერთი სამედიცინო მდგომარეობისა და ზოგიერთი ფსიქიკური აშლილობის მახასიათებელია. მათ, ვისაც განუცდია პანიკის შეტევები, შეუძლიათ დაადასტურონ, რამდენად საშიში შეიძლება იყოს ეპიზოდები.

მრავალი ფაქტორი, მათ შორის ბიოლოგია, მემკვიდრეობა, ტემპერამენტი, სტრესი და გამოცდილება, შეიძლება ხელი შეუწყოს პანიკის შეტევებს. გონივრული იქნება ექიმთან საუბარი ნებისმიერი სამედიცინო ან სხვა საჭირო ჩარევის შესახებ. როგორც ითქვა, ძირითადი საკითხია შიში, ხშირად როგორც თავდასხმის დროს, ასევე შიში იმისა, რომ სხვა შეიძლება მოხდეს. მათ, ვინც ღმერთის შვილები არიან იესო ქრისტეს რწმენით, საბოლოოდ არ უნდა ეშინოდეთ. ჩვენ შეგვიძლია მივმართოთ ღმერთს და მის სიტყვას, რათა დაგვეხმაროს ვისწავლოთ როგორ ვმართოთ შიშის ან პანიკის გრძნობები, რომლებიც შეიძლება გვქონდეს, იქნება ეს კონკრეტულად პანიკის შეტევებთან თუ ზოგადად ცხოვრებაში.

ბიბლია არ საუბრობს პანიკის შეტევებზე სახელით, მაგრამ ის შეიცავს რამდენიმე სიტუაციას, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ერთი. ბიბლია ბევრჯერ ამბობს, რომ ხალხი შიშით იყო სავსე. ეს აღწერს პანიკას. პანიკის რეჟიმში ადამიანი მთლიანად სძლევს შიშის რეაქციას. ფსალმუნი 55:4–8 აღწერს პანიკის შეტევას: გული მტკივა ჩემში; სიკვდილის შიშმა დამიარა. შიშმა და კანკალმა შემიპყრო; საშინელებამ შემიპყრო. მე ვუთხარი: „ოჰ, მტრედის ფრთები რომ მქონოდა! მივფრინავდი და ვისვენებდი. შორს გავიქცეოდი და უდაბნოში დავრჩებოდი.“ რამდენიმე ლექსის შემდეგ დავითი წერს: „მე კი ღმერთს მოვუწოდებ და უფალი მიხსნის“. საღამოს, დილას და შუადღეს ვყვირი გასაჭირში და ის ისმენს ჩემს ხმას (ფსალმუნი 55:16–17). ის ამთავრებს ფსალმუნს, რომ ამბობს: მიანდე შენი საზრუნავი უფალს და ის დაგიცავს; არასოდეს დაუშვებს მართალთა შერყევას. შენ კი, ღმერთო, ბოროტებს ჩაგდებ ხრწნის ორმოში; სისხლისმსმელი და მატყუარა არ იცოცხლებს თავისი დღის ნახევარს. მაგრამ მე შენზე მჯერა (ფსალმუნი 55:22–23).

55-ე ფსალმუნი გვიჩვენებს დადებით პასუხს შიშის დროს. ჩვენ ვღაღადებთ ღმერთს ჩვენს გასაჭირში, ვიხსენებთ მის ხასიათსა და ერთგულებას და ვაგრძელებთ მასზე ნდობას. პირველი პეტრეს 5:7 ასევე მოგვიწოდებს, რომ მთელი თქვენი წუხილი [ღმერთზე] გადაიტანოთ, რადგან ის ზრუნავს თქვენზე. იმის უარყოფა, რომ გვეშინია, ვიფიქროთ, რომ არ ვნერვიულობთ, ან ჩვენი შიშებით შეპყრობა, ამან შეიძლება ხელი შეუწყოს ჩვენი სხეულის პანიკურ რეაქციას. ჩვენ უნდა ვაღიაროთ ჩვენი შიში ღმერთთან ჩვენი ურთიერთობის უსაფრთხოების ფარგლებში. ჩვენ შეგვიძლია მივმართოთ მას ჩვენი საზრუნავი, რადგან ის საკმარისად დიდია, რომ გაუმკლავდეს მათ და ჩვენ მას ვეკუთვნით იესო ქრისტეში. ნუ გეშინია ბიბლიის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ბრძანებაა. ღმერთს ესმის, რომ ჩვენ შიშისკენ ვართ მიდრეკილი. ამ სამყაროში ცხოვრება ხშირად საშიში და საშინელია. მაგრამ ღმერთს არ სურს, რომ ამ შიშში ვიცხოვროთ; მას სურს, რომ მის ნაცვლად გვქონდეს რწმენა (ესაია 35:4; 41:10; ლუკა 12:4; 1 პეტრე 3:14). როდესაც ჩვენ ვიწყებთ სწავლას, თუ როგორ მივცეთ ღმერთს ჩვენი ყოველდღიური შიშების გატარების საშუალება, ჩვენ ვაშორებთ ზოგიერთ სტიმულს, რამაც შეიძლება ხელი შეუწყოს პანიკის შეტევას.

ალბათ საუკეთესო გზა ამის დასაწყებად არის ღმერთის ხასიათისა და ბუნების შესწავლა. რაც უფრო მეტად ვიცნობთ ღმერთს, მით უფრო შევძლებთ მას ვენდოთ. რაც უფრო მეტად ვენდობით მას, მით უფრო ნაკლებად გვეუფლება შიში. ეს ნიშნავს ღვთის სიტყვის რეგულარულ შესწავლას, მასთან ყოველდღიური დროის გატარებას ლოცვაში და სხვა მორწმუნეებთან აქტიურ ურთიერთობაში. როდესაც ჩვენ გარშემორტყმული ვართ ღმერთის ჭეშმარიტებით და ვაძლევთ საშუალებას მის წმინდა სულს შეცვალოს ჩვენი გული, ჩვენ ვიზრდებით ჩვენს რწმენაში.

ფილიპელთა 4:4–8 გთავაზობთ სასარგებლო რჩევებს, იხარეთ უფალში ყოველთვის. კიდევ ერთხელ ვიტყვი: გიხაროდენ! ... არაფერზე არ ინერვიულოთ, მაგრამ ყველა სიტუაციაში ლოცვითა და თხოვნით, მადლიერებით წარუდგინეთ თქვენი თხოვნა ღმერთს. და ღვთის მშვიდობა, რომელიც აღემატება ყოველგვარ გონებას, დაიცავს თქვენს გულებსა და გონებას ქრისტე იესოში. და ბოლოს, ძმებო და დებო, რაც არ უნდა იყოს ჭეშმარიტი, რაც არ უნდა იყოს კეთილშობილი, რაც არ უნდა იყოს სწორი, რაც არ უნდა იყოს სწორი, რაც არ უნდა იყოს წმინდა, რაც საყვარელია, რაც აღფრთოვანებულია - თუ რამე შესანიშნავია ან საქებარი - იფიქრეთ ასეთ რამეებზე. როდესაც ჩვენ ვხარობთ, ვანდობთ ჩვენს შიშებს უფალს, ვმადლობთ ღმერთს და გონებას ვიკავებთ იმაზე, რაც ასახავს ღვთის სიწმინდესა და სილამაზეს, ნაკლებად ვართ მიდრეკილნი შფოთვისა და პანიკისკენ. სინამდვილეში, ღმერთი კი გვპირდება, რომ მისი სიმშვიდე დაიცავს ჩვენს გულებსა და გონებას, როცა მასთან მივალთ ლოცვით.

იესომ შიში აჩვენა, როდესაც თქვა: ნუ გეშინიათ მათ, ვინც კლავს სხეულს, მაგრამ არ შეუძლია სულის მოკვლა. პირიქით, გეშინოდეთ მისი, ვისაც შეუძლია ჯოჯოხეთში სულიც და სხეულიც გაანადგუროს (მათე 10:28). ის ყურადღებას ამახვილებდა იმ ფაქტზე, რომ უმეტესი ნაწილი რისიც გვეშინია დროებითია და მარადიული შედეგის გარეშე. ჩვენ უფრო მეტად უნდა გავამახვილოთ ყურადღება ღმერთთან სწორი ურთიერთობის ქონაზე. შემდეგ მან დაგვპირდა, რომ დააკმაყოფილებს ჩვენს სხვა საჭიროებებს (ფილიპელები 4:19; მათე 6:33). ერთ-ერთი გზა, რომლის საშუალებითაც ჩვენ ყურადღებას ვაქცევთ მნიშვნელოვანს, არის იგავების 3:5-ის გამოყენება: მიენდე უფალს მთელი გულით და ნუ დაეყრდნობი საკუთარ გაგებას. როდესაც ჩვენ უარს ვამბობთ ჩვენს შეზღუდულ გაგებაზე, განსაზღვროს ჩვენი სიმშვიდისა და სიხარულის დონე, ჩვენ მივდივართ პანიკის შეტევებისგან თავის დაღწევის გზაზე.