რას ამბობს ბიბლია თვითგამოკვლევის შესახებ?

უპასუხე



თვითშემოწმება არის ჭეშმარიტი ქრისტიანის ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილი, მაგრამ ბუნებით ჩვენ უპირატესობას ანიჭებთ თავის მოტყუებას. საკუთარი თავის მოტყუება მარტივი და კომფორტულია. ჩვენ გვსურს გვჯეროდეს საკუთარი თავის უკეთესად, უფრო ჭკვიანურ და უფრო ეთიკურად, ვიდრე სინამდვილეში ვართ, ამიტომ ფრთხილად, სულისკვეთებით მიმართული თვითშემოწმება გვიცავს გულწრფელად საკუთარ თავთან და ღმერთთან.



ჩვენ გვჭირდება თვითშემოწმება მსოფლიოში გავრცელებულ სულიერ მოტყუებასთან საბრძოლველად. წმინდა წერილი გვეუბნება, რომ ვაღიაროთ ჩვენი ცოდვა ღმერთთან, რაც მოითხოვს გარკვეულ თვითგამოკვლევას. თუ ჩვენ ვერასდროს ვიპოვით ცოდვას, რომ ვაღიაროთ, მაშინ ჩვენ თავს ვიტყუებთ და ჭეშმარიტება ჩვენში არ არის (1 იოანე 1:8). სახიფათოა საკუთარი თავის მოტყუება. მეორე კორინთელთა 13:5 გვავალებს, გამოვიკვლიოთ საკუთარი თავი, რათა დავინახოთ, ვართ თუ არა ჭეშმარიტად ქრისტეში. სატანის ერთ-ერთი საყვარელი ხაფანგი არის ჩურჩულით ცრუ გარანტია განუმეორებელ გულზე. სულისკვეთებით მიმართული თვითშემოწმების გარეშე, ჩვენი მტრის ტყუილი ძალიან სასიამოვნო, დასაჯერებელი და სასიამოვნოა, რომ ჩვენ თვითონ გამოვწვეთ.





პირველი კორინთელთა 11:28 გვაფრთხილებს სხვა გზით, როგორ მოვიტყუოთ საკუთარი თავი. უფლის ვახშმის (ზიარების) აღების შესახებ ინსტრუქციის მიცემისას პავლე ამბობს, რომ ჯერ უნდა გამოვიკვლიოთ საკუთარი თავი, რათა არ მივიღოთ ელემენტები უღირსად. ჩვენ უღირსად ვიღებთ უფლის ვახშამს, როდესაც ჩვენს ცხოვრებაში განზრახ ცოდვას ვფლობთ და უარს ვამბობთ მის მონანიებაზე (იხ. 1 იოანე 1:9). როდესაც უფლის ვახშმის მიღებამდე საკუთარ თავს განვიხილავთ, გვაქვს შესაძლებლობა, შევთანხმდეთ უფალთან ჩვენი ცოდვის შესახებ, მოვინანიოთ ის და მივიღოთ მისი პატიება. შემდეგ ჩვენ შეგვიძლია მივიღოთ ელემენტები ღირსეულად, ღმერთთან და სხვა მორწმუნეებთან ერთად, იესოს სისხლით განწმენდილი (1 იოანე 1:7; რომაელთა 5:8–10).



ჩვენ ასევე უნდა გადავამოწმოთ ჩვენი მოტივები და დამოკიდებულებები უფლის ვახშმის მიღებამდე. თუ ყურადღების ცენტრში ვართ, გაბრაზებულები ან მოუთმენლები ვართ, ამ წმინდა აქტში შესვლამდე უნდა გავაკონტროლოთ ჩვენი აზრები (2 კორინთელები 10:5). განკარგულება კარგავს თავის მნიშვნელობას, როდესაც ჩვენ ბოლომდე არ ვართ ჩართული მის სიმბოლიკაში და ეს შეურაცხყოფს ქრისტეს მსხვერპლს. პავლემ გაკიცხა კორინთის ეკლესია იმ უპატივცემულობის გამო, რომ ისინი უფლის ვახშამში მონაწილეობდნენ. ზოგი ჭამდა საჭმელს, ზოგი კი ღვინოს სვამდა (2 კორინთელები 11:20–22). მათ უთხრეს, რომ გამოეკვლიათ საკუთარი თავი, წინააღმდეგ შემთხვევაში ისინი განაჩენის წინაშე დადგებოდნენ; ზოგიერთი თვითგამოკვლევის ნაკლებობის შედეგადაც კი გარდაიცვალა (1 კორინთელები 11:30–32).



თვითშემოწმების ერთ-ერთი სირთულე ის არის, რომ ჩვენ ყოველთვის არ ვიცნობთ საკუთარ გულებს. იერემიას 17:9 ნათქვამია: გული ყველაფერზე მატყუარაა და სასოწარკვეთილი ბოროტი: ვინ იცის ეს? ჭეშმარიტი თვითშემოწმება უნდა მოხდეს სულიწმიდით, რომელიც იკვლევს გულის სიღრმეებს (1 კორინთელები 2:10–11). ლაოდიკეის ეკლესიას ძალიან სჭირდებოდა თვითგამოკვლევა, მაგრამ მათ უჭირდათ თავიანთი პრობლემის დანახვა: თქვენ ამბობთ: „მე მდიდარი ვარ; მე შევიძინე სიმდიდრე და არაფერი მჭირდება.“ მაგრამ თქვენ არ ხვდებით, რომ საწყალი, საწყალი, ღარიბი, ბრმა და შიშველი ხართ (გამოცხადება 3:17). ფსალმუნმომღერალი ამბობს: გამომძიე, ღმერთო, და შეიცანი გული ჩემი; მაცადე და იცოდე ჩემი შემაშფოთებელი აზრები; და ნახე, არის თუ არა ჩემში რაიმე საწყენი გზა და მიმიყვანე მარადიულ გზაზე (ფსალმუნი 139:23–24). ფსალმუნმომღერალი აქ აღიარებს, რომ არც კი იცის წმინდაა თუ არა მისი ქმედებები და მოტივები. ამიტომ ის იწვევს უფალს, მართალ მსაჯულს, გამოსცადოს იგი და გამოავლინოს მისთვის საკუთარი ცოდვა.



თვითშემოწმების ნაკლებობამ შეიძლება გამოიწვიოს თვითმოტყუება; თუმცა, საკუთარი თავის მიმართ ზედმეტი ყურადღება ასევე არაჯანსაღია. ჩვენ შეგვიძლია ისე გავხდეთ შინაგანად კონცენტრირებული, რომ თვალი მოვაშოროთ იესოს და თვითგანვითარება ჩვენს ღმერთად ვაქციოთ. A.W. ტოზერი თავის კლასიკურ ნაწარმოებში ღმერთის დევნა ამბობს, ადამიანი, რომელიც იბრძოდა განწმენდისთვის და არაფერი ჰქონია განმეორებითი წარუმატებლობის გარდა, განიცდის ნამდვილ შვებას, როდესაც შეწყვეტს თავის სულთან შეხებას და აშორებს სრულყოფილს. სანამ ის უყურებს ქრისტეს, სწორედ ის, რის გაკეთებასაც ამდენი ხნის განმავლობაში ცდილობდა, შესრულდება მასში (გვ. 85). ჩვენ უნდა გამოვიკვლიოთ საკუთარი თავი იმ ჭეშმარიტების ფონზე, რომელიც ჩვენთვის არის გამოცხადებული წმინდა წერილიდან და მივცეთ საშუალება ღვთის სიტყვას დაგვაჯეროს და შეგვცვალოს. ამავდროულად, ჩვენ თავმდაბლად უნდა ვაღიაროთ ჩვენი უუნარობა, შევცვალოთ საკუთარი თავი და დავეყრდნოთ სულიწმიდის ძალას, რათა გადაგვაქციოს ქრისტეს ხატად (რომაელთა 8:29).