რას ამბობს ბიბლია ტრადიციონალიზმზე?

უპასუხე



ტრადიციონალიზმი არის ტრადიციის, როგორც ავტორიტეტულის დაცვის პრაქტიკა. ტრადიციონალიზმი შემდგომში შეიძლება განისაზღვროს, როგორც რწმენა, რომ მორალური და რელიგიური ჭეშმარიტება მომდინარეობს ღვთაებრივი გამოცხადებიდან, რომელიც გადმოცემულია ტრადიციით, ვიდრე მიღწეული ადამიანური მსჯელობით. ტრადიციონალიზმი ცდილობს შეინარჩუნოს ეს ტრადიციები და მდგრადია ცვლილებების მიმართ.



ერთი მხრივ, რელიგიური და მორალური ჭეშმარიტება ნამდვილად მომდინარეობს ღვთიური გამოცხადებიდან - ბიბლია სავსეა მორალური და რელიგიური ჭეშმარიტებით. თუმცა, ადამიანის ტრადიცია მცდარია. ღვთაებრივი გამოცხადება არის საბოლოო ავტორიტეტი და არა ადამიანური ტრადიცია, რომელიც განვითარდა მის გარშემო.





ხშირად, დებატები ტრადიციონალიზმზე ჩნდება პროტესტანტიზმსა და კათოლიციზმს შორის შედარებისას. პროტესტანტიზმი ემორჩილება მარტო წმინდა წერილი ; ანუ პროტესტანტები მხოლოდ წმინდა წერილის ავტორიტეტს იცავენ რწმენისა და პრაქტიკის საკითხებში. კათოლიციზმი, მეორე მხრივ, თანაბარ წონას ანიჭებს საეკლესიო ტრადიციას. როდესაც ჩვენ ვუყურებთ რას ამბობს სინამდვილეში ბიბლია, მათ შორის იესოს საყვედური მისი დროის ტრადიციონალისტებისთვის (იხილეთ ლუკა 11:37–52), ცხადია, რომ ბიბლია უნდა იყოს ჩვენი ავტორიტეტი. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ტრადიცია უსარგებლოა, მაგრამ ეს ტრადიცია ავტორიტეტულია მხოლოდ იმდენად, რამდენადაც იგი დაფუძნებულია ბიბლიურ ჭეშმარიტებაზე.



მეორე ტიმოთეს 3:16–17 ამბობს, რომ წმინდა წერილი ღვთისგან არის შთაგონებული. იგი ასევე ამტკიცებს, რომ წმინდა წერილი სასარგებლოა სწავლებისთვის, გაკიცხვისთვის, გამოსწორებისთვის და სიმართლის აღზრდისთვის, რათა ღვთის მსახური სრულყოფილად იყოს აღჭურვილი ყოველი კარგი საქმისთვის. წმინდა წერილს არაფრის დამატება არ სჭირდება; ჩვენ სრულყოფილად ვართ აღჭურვილი, რათა ვემსახუროთ ღმერთს ღვთის სიტყვის მეშვეობით.



თავად იესომ დაადასტურა წმინდა წერილის მნიშვნელობა. როდესაც ის უდაბნოში სატანის მიერ ცდუნებას განიცდიდა, მან სამჯერ უპასუხა დაწერილია (მათე 4:1–11). იესომ არ უპასუხა ძველი პატრიარქების ან ტრადიციის მიხედვით. მან უთხრა სადუკევლებს, რომ ისინი ცდებოდნენ აღდგომასთან დაკავშირებით, რადგან არ იცოდნენ წმინდა წერილები ან ღვთის ძალა (მათე 22:29). იესო ხშირად მოუწოდებდა რელიგიურ წინამძღოლებს ღვთის ჭეშმარიტი მცნებების მიმართ ტრადიციონალიზმის დაცვაზე. როდესაც ზოგიერთმა ფარისეველმა და კანონის მასწავლებელმა ჰკითხა იესოს მის მოწაფეების მიერ უხუცესთა ტრადიციის დარღვევის შესახებ, იესომ ჰკითხა მათ, რატომ დაარღვიეს ღვთის კანონი მათი ტრადიციების გამო (მათე 15:1–20). ცხადია, რომ ღვთის სიტყვაა და არა ტრადიცია, რომელსაც აქვს ავტორიტეტი ჩვენს ცხოვრებაში.



იმ დღეს, როდესაც იესო მკვდრეთით აღდგა, ის შეხვდა ორ მოწაფეს, რომლებიც ემაუსში მიდიოდნენ. ისინი თავიდან არ ცნობდნენ მას და განიხილავდნენ ბოლო რამდენიმე დღის მოვლენებს (ანუ მის ჯვარცმას). უთხრა მათ: „რა უგუნურები ხართ და რა ნელი დაიჯერებთ ყოველივეს, რასაც წინასწარმეტყველები ამბობდნენ! განა მესიას არ უნდა დაეტანჯა ეს ყველაფერი და შემდეგ შესულიყო მის დიდებაში?“ და მოსედან და ყველა წინასწარმეტყველიდან დაწყებული, მან აუხსნა მათ, რაც ეწერა მთელ წმინდა წერილში მის შესახებ (ლუკა 24:25–27). იესომ ისინი მოიხსენია არა ტრადიციაზე, არამედ წმინდა წერილებზე.

საქმეების 17:11-ში ებრაელებს ბერეაში აფასებენ პავლესა და სილას სწავლებების გამოცდა წმინდა წერილების წინააღმდეგ. ტიმოთეს მოუწოდებენ სიტყვის ქადაგებას; მოემზადეთ სეზონურად და სეზონის გარეთ; შეასწორეთ, გაკიცხვა და წაახალისეთ - დიდი მოთმინებითა და ფრთხილად ინსტრუქციებით. რამეთუ დადგება დრო, როცა ხალხი არ შეეგუება ჯანსაღ დოქტრინას. სამაგიეროდ, საკუთარი სურვილების შესაფერისად, მათ გარშემო მოაგროვებენ უამრავ მასწავლებელს, რათა თქვან ის, რისი მოსმენა სურთ მათ ყურის ქავილით. ისინი ყურს აშორებენ სიმართლეს და მითებს გადაუხვევენ. მაგრამ შენ, თავი შეიკავე ყველა სიტუაციაში, გაუძლო გაჭირვებას, აკეთე მახარებლის საქმე, შეასრულე შენი მსახურების ყველა მოვალეობა (2 ტიმოთე 4:2–5). ტიმოთეს არ ეუბნება, რომ დაიცვას ადამიანური ტრადიცია, არამედ დარჩეს ძლიერი ღვთის სიტყვაში.

ებრაელთა 4:12 და ეფესელთა 6:17 ღვთის სიტყვას მახვილად მოიხსენიებენ. სულიწმიდის ძალით, ეს არის ღვთის სიტყვა, რომელიც არის ჩვენი იარაღი სატანისა და ამ სამყაროს მოტყუების წინააღმდეგ.

ადამიანები ცდომილნი არიან და, შესაბამისად, ადამიანური ტრადიცია. ეს არის ტრადიციონალიზმის სისუსტე. ჩვენ არ უნდა შევინარჩუნოთ ტრადიცია უბრალოდ ტრადიციის გულისთვის. პირიქით, ჩვენ გულდასმით უნდა გამოვიკვლიოთ ჩვენი ტრადიციები და შევაფასოთ ისინი ღვთის სიტყვით.

როგორც ითქვა, ტრადიციას შეიძლება ბევრი მნიშვნელობა ჰქონდეს. ზოგიერთი ტრადიცია ნაბრძანებია წმინდა წერილში. ებრაელებს უნდა დაეცვათ უფლის დღესასწაულები, რათა დაეხმარათ მათ დაემახსოვრონ ღმერთის ერთგულება და გაეხარებინათ მისი კურთხევები. სხვა ტრადიციები პირდაპირ არ არის ნაბრძანები წმინდა წერილში, მაგრამ მათ შეუძლიათ პატივი სცენ უფალს. ამის მაგალითია ებრაული პურიმისა და ხანუკას დღესასწაულები. არც ერთი ბიბლიური დღესასწაული არ არის, მაგრამ წმინდა წერილს არაფერი ეწინააღმდეგება ესთერის წიგნზე და სელევკიდებისგან განთავისუფლებაში. სინამდვილეში, ზოგიერთი მკვლევარი თვლის, რომ იესომ შეამჩნია პურიმი (იხ. იოანე 5:1). მრავალი ტრადიცია აკრავს შობას, რომელსაც ქრისტიანები მთელ მსოფლიოში აკვირდებიან და ასეთი დღესასწაულები არასწორია.

ტრადიციები შეიძლება იყოს ჩვენთვის სასწავლო მრავალ დონეზე და ტრადიციების დაცვაში არსებითად ცუდი არაფერია. ტრადიციებს შეუძლია მოგვცეს თვითმყოფადობის განცდა, გაგვაერთიანოს როგორც ქრისტეს უნიკალური ოჯახი, მოგვცეს სწავლების შესაძლებლობები და დაგვეხმაროს მნიშვნელოვანი ჭეშმარიტების დამახსოვრებაში. მაგრამ ჩვენ ყოველთვის უნდა შევინარჩუნოთ განსხვავება ღვთაებრივ მცნებებსა და ადამიანურ ტრადიციებს შორის. ღვთის მცნებები სავალდებულოა; ადამიანის შექმნილი ტრადიცია არ არის. ტრადიციებს, რაც არ უნდა უძველესი იყოს ისინი, მხოლოდ მაშინ აქვთ ღირებულება, თუ ისინი დაფუძნებულია ღვთის ჭეშმარიტებაზე და მიგვითითებენ მასზე. ტრადიცია უნდა იყოს ღმერთისა და მისი სიტყვის ავტორიტეტის ქვეშ; ნებისმიერი ტრადიცია, რომელიც ეწინააღმდეგება ღვთის სიტყვას ან გვაშორებს მისგან, უნდა განადგურდეს. ტრადიცია შეიძლება იყოს ჩვენი რწმენის განხორციელების გზა, მაგრამ ჩვენი რწმენა ემყარება ღვთის ჭეშმარიტებას და არა ცდომილ ადამიანურ ტრადიციას.