რას ნიშნავს ღმერთი ყველგანმყოფი?

უპასუხე



პრეფიქსი ყველა- წარმოიშვა ლათინურად და ნიშნავს ყველაფერს. ასე რომ, იმის თქმა, რომ ღმერთი ყველგან არის, ნიშნავს იმის თქმას, რომ ღმერთი ყველგან იმყოფება. ბევრ რელიგიაში ღმერთი განიხილება, როგორც ყოვლისშემძლე, ხოლო როგორც იუდაიზმში, ასევე ქრისტიანობაში, ეს შეხედულება შემდგომში იყოფა ღმერთის ტრანსცენდენტურობასა და იმანენტურობაში. მიუხედავად იმისა, რომ ღმერთი არ არის მთლიანად ჩაძირული შემოქმედების ქსოვილში (პანთეიზმი), ის ყველგან იმყოფება და ყოველთვის.



ღმერთის ყოფნა უწყვეტია მთელი ქმნილების განმავლობაში, თუმცა ის შეიძლება არ იყოს გამოვლენილი ერთსა და იმავე დროს ხალხისთვის ყველგან. ხანდახან, ის შეიძლება აქტიურად იმყოფებოდეს სიტუაციაში, ხოლო მან შეიძლება არ გაამჟღავნოს, რომ ის იმყოფება სხვა ვითარებაში სხვა სფეროში. ბიბლია ცხადყოფს, რომ ღმერთი შეიძლება იყოს როგორც პიროვნების წინაშე აშკარა სახით (ფსალმუნი 46:1; ესაია 57:15) და ნებისმიერ სიტუაციაში იმყოფება ყველა ქმნილებაში, ნებისმიერ დროს (ფსალმუნი 33:13-14). ყველგანმყოფობა არის ღმერთის მახასიათებელი, რომელიც იმყოფება დროისა და სივრცის ყველა დიაპაზონში. მიუხედავად იმისა, რომ ღმერთი იმყოფება ყველა დროსა და სივრცეში, ღმერთი ლოკალურად არ არის შეზღუდული რაიმე დროით ან სივრცით. ღმერთი არის ყველგან და ახლა. არც ერთი მოლეკულა ან ატომური ნაწილაკი არ არის ისეთი პატარა, რომ ღმერთი სრულად არ იყოს მასში, და არც ერთი გალაქტიკა ისეთი დიდი, რომ ღმერთმა არ შემოიფარგლოს იგი. მაგრამ ჩვენ რომ მოვაშოროთ ქმნილება, ღმერთს მაინც ეცოდინება ამის შესახებ, რადგან მან იცის ყველა შესაძლებლობა, რეალურია თუ არა.





ღმერთი ბუნებრივად იმყოფება საგანთა ბუნებრივი წესრიგის ყველა ასპექტში, ყოველგვარი ფორმით, დროსა და ადგილას (ესაია 40:12; ნაუმი 1:3). ღმერთი აქტიურად არის წარმოდგენილი ისტორიის ყველა მოვლენაში განსხვავებულად, როგორც ადამიანთა საქმეების მიმწოდებელი (ფსალმუნი 48:7; 2 მატიანე 20:37; დანიელი 5:5-6). ღმერთი განსაკუთრებული ყურადღებით ავლენს მათ, ვინც მოუხმობს მის სახელს, ვინც შუამავლობს სხვებისთვის, ვინც თაყვანს სცემს ღმერთს, ვინც ევედრება და გულმოდგინედ ლოცულობს პატიებისთვის (ფსალმუნი 46:1). უზენაესად, ის იმყოფება თავისი ძის, უფალი იესო ქრისტეს (კოლასელთა 2:19) პირისპირ და მისტიკურად იმყოფება უნივერსალურ ეკლესიაში, რომელიც ფარავს დედამიწას და რომლის წინააღმდეგაც ჯოჯოხეთის კარიბჭე არ გაიმარჯვებს.



როგორც ღმერთის ყოვლისმცოდნეობა განიცდის აშკარა პარადოქსებს ადამიანის გონების შეზღუდულობის გამო, ასევე განიცდის ღმერთის ყველგანმყოფობას. ერთ-ერთი ასეთი პარადოქსი მნიშვნელოვანია: ღმერთის ყოფნა ჯოჯოხეთში, ის ადგილი, სადაც ბოროტები მიდიან და განიცდიან ღვთის უსაზღვრო და განუწყვეტელ რისხვას მათი ცოდვის გამო. ბევრი ამტკიცებს, რომ ჯოჯოხეთი არის ღმერთისგან განშორების ადგილი (მათე 25:41) და თუ ასეა, მაშინ არ შეიძლება ითქვას, რომ ღმერთი არის მისგან განცალკევებულ ადგილას. თუმცა, ჯოჯოხეთში ბოროტები იტანენ მის მარადიულ რისხვას, რადგან გამოცხადების 14:10 საუბრობს ბოროტების ტანჯვაზე კრავის თანდასწრებით. ის, რომ ღმერთი უნდა იყოს ისეთ ადგილას, სადაც ამბობენ, რომ ბოროტები წავიდნენ, გარკვეულ შეშფოთებას იწვევს. თუმცა, ეს პარადოქსი შეიძლება აიხსნას იმით, რომ ღმერთი შეიძლება იყოს - რადგან ის ავსებს ყველაფერს თავისი თანდასწრებით (კოლასელები 1:17) და მხარს უჭერს ყველაფერს თავისი ძალის სიტყვით (ებრაელები 1:3) - მაგრამ ის არ არის. აუცილებლად ყველგან დალოცოს.



ისევე, როგორც ღმერთი ზოგჯერ ცოდვის გამო შორდება თავის შვილებს (ესაია 52:9) და ის შორს არის ბოროტებისგან (იგავები 15:29) და უბრძანებს სიბნელის უღმერთო ქვეშევრდომებს წავიდნენ დროის აღსასრულის ადგილას. მარადიული სასჯელი, ღმერთი ისევ იქ არის შუაგულში. მან იცის, რას განიცდიან ის სულები, რომლებიც ახლა ჯოჯოხეთში არიან; მან იცის მათი ტანჯვა, მათი შესვენების ტირილი, მათი ცრემლები და მწუხარება მარადიული მდგომარეობის გამო, რომელშიც ისინი აღმოჩნდებიან. ის არის იქ ყოველმხრივ, როგორც სამუდამო შეხსენება მათთვის მათი ცოდვის შესახებ, რომელმაც შექმნა უფსკრული ყოველი კურთხევისგან. სხვაგვარად მინიჭებული. ის არის იქ ყველანაირად, მაგრამ ის არ აჩვენებს სხვა თვისებას, გარდა მისი რისხვა.



ანალოგიურად, ის ასევე იქნება სამოთხეში და გამოავლენს ყველა კურთხევას, რომლის გაგებაც კი არ შეგვიძლია აქ; ის იქ იქნება თავისი მრავალმხრივი კურთხევის, მისი მრავალმხრივი სიყვარულის და მისი მრავალმხრივი სიკეთის გამოვლენით - მართლაც, ყველაფერს, გარდა მისი რისხვისა. ღმერთის ყველგან ყოფნა უნდა შეგვახსენოს, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია დავიმალოთ ღმერთს, როდესაც ვცოდავთ (ფსალმუნი 139:11-12), მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია მონანიებითა და რწმენით მივუბრუნდეთ ღმერთს გადაადგილების გარეშე (ესაია 57:16).