რა მნიშვნელობა აქვს ასურეთს ბიბლიაში?

რა მნიშვნელობა აქვს ასურეთს ბიბლიაში? უპასუხე



ასურეთი იყო უძველესი ერი, რომელიც იყო მთავარი მსოფლიო ძალა დაახლოებით ათასი წლის განმავლობაში (ძვ. წ. 1700—727). ბიბლიის საერთაშორისო სტანდარტული კომენტარის თანახმად, ასურეთი ვრცელდებოდა ბაბილონიდან ჩრდილოეთით ქურთების მთებამდე და ზოგჯერ მოიცავდა ქვეყანას დასავლეთით ევფრატამდე და ხაბურამდე. არა მხოლოდ ასურეთი წარმოადგენდა დიდ საფრთხეს ისრაელისთვის, არამედ უფალმა ასევე გამოიყენა ასურელები ისრაელის ჩრდილოეთ სამეფოს დასასჯელად. ასურეთის ისტორიაში ცენტრალური ადგილია მისი დედაქალაქი ნინევია, სადაც ღმერთმა გაგზავნა იონა მომავალი განადგურების შესახებ.



როგორც ისრაელის მუდმივი კერპთაყვანისმცემლობის სასჯელის ნაწილი, ღმერთმა ისრაელის ჩრდილოეთი სამეფო ასურელებს გადასცა. ასურეთის მეფეები პულ და შალმანესერ V შეიჭრნენ ისრაელში და დაახლოებით 722 წ. ძვ. მან დაასახლა ისინი ჰალაჰში, გოზანში, მდინარე ჰაბორზე და მიდიელების ქალაქებში (2 მეფეები 17:6).





ოსია 11:5 იწინასწარმეტყველა ღვთის რისხვის მომავალი წარმართი ერის მეშვეობით. ასურეთი, რომელიც მაშინ დროებით დაკნინდებოდა, გაიღვიძებდა, როგორც მძინარე გიგანტი და შთანთქავდა ისრაელის ჩრდილოეთ სამეფოს, როგორც მტაცებელს (ჯონ დ. ჰანა, იონა, ბიბლიის ცოდნის კომენტარი: ძველი აღთქმის გამოცემა , ჯონ უოლვორდი და როი ზუკი, რედ., ვიქტორი, 1985, გვ. 1461). როგორც ესაია და 2 მეფეები ამტკიცებენ, უფალმა ეს იმიტომ გააკეთა, რომ ისინი არ დაემორჩილნენ მას და მხოლოდ მას არ ეთაყვანებოდნენ (ესაია 10:6; 2 მეფეები 18:12).



ზოგიერთი ასურელი ისრაელის ჩრდილოეთ სამეფოს დაცემის შემდეგ სამარიაში საცხოვრებლად გაგზავნეს. სინამდვილეში, ეზრას 4:2-ში მოხსენიებულია ზოგიერთი მამაკაცი, რომლებიც სამარიაში საცხოვრებლად გაგზავნეს ასურეთის მეფემ ესარჰადონმა და განაცხადეს, რომ თაყვანს სცემდნენ უფალს. იაჰვეს თაყვანისცემაზე მათი პრეტენზიების მიუხედავად, აშკარაა, რომ მათ ჰქონდათ თაყვანისცემის სინკრეტული ფორმა; ისინი თაყვანს სცემდნენ იაჰვეს და სხვებსაც (ჯონ ა. მარტინი, ეზრა, იქვე, გვ. 660). ასურელების ამ შთამომავლებმა, რომლებიც დაქორწინდნენ სხვა ხალხებთან, ჩაშალეს ისრაელების ძალისხმევა ტაძრის აღდგენისთვის (ეზრა 4:1–5). ისინი არა მხოლოდ ცდილობდნენ შეჩერებულიყვნენ ტაძრის აღმშენებლობაზე, არამედ, ამბიონის კომენტარის მიხედვით, მათი შთამომავლები მოგვიანებით გახდნენ სამარიელი ხალხი (შემოსვლა ეზრა 4:2).



სამარიის ალყის შემდგომ წლებში იუდას სამხრეთ სამეფოსაც დაემუქრა ასურეთი. იუდას მეფის ხიზკიას მეფობის დროს ასურეთის მეფე სინახერიბი თავს დაესხა. ასურელებმა პირველად აიღეს იუდას ორმოცდაექვსი გამაგრებული ქალაქი (ესაია 36:1). შემდეგ მათ ალყა შემოარტყეს იერუსალიმს. სენახერიბი ტრაბახობდა ასურეთის ძლიერებით და ამტკიცებდა, რომ ვერავინ, უფალ ღმერთსაც კი, ვერ შეაჩერებდა მას იერუსალიმის აღებაში (2 მეფეები 18:13, 19–22, 33–35; 2 მატიანე 32:14–16). სასოწარკვეთილმა ხიზკიამ ასურეთს სამშვიდობო შესაწირავად გაუგზავნა ოქრო და ვერცხლი, იმ იმედით, რომ დაემშვიდებინა ძალაუფლებით მშიერი მეფე სინახერიბი (2 მეფეები 18:13—16). ესაია წინასწარმეტყველის მეშვეობით უფალმა გაუგზავნა სიტყვა ხიზკიას, რომ ასურელები ქალაქში ფეხი არ დადგებოდნენ (ესაია 37:33) და თავად უფალი იბრძოდა მათ წინააღმდეგ. უფალმაც უსაყვედურა ასურეთის მეფეს: ვინ შეურაცხყოფ და გმობ? ვის წინააღმდეგ ამოიღე ხმა და სიამაყით აღაპყრო თვალები? ისრაელის წმინდანის წინააღმდეგ! (ესაია 37:23). გაგზავნა უფლის ანგელოზი ასურელთა ჯარის წინააღმდეგ, უფალმა მოკლა 185 000 ასურელი ჯარისკაცი, როცა მათ ეძინათ, ხოლო სინახერიბმა მიატოვა იუდას დაპყრობა. ასურელებმა უფლის ჩარევის გამო იერუსალიმის აღება ვერ შეძლეს (2 მატიანე 32:22). უფალმა აჩვენა, რომ ის არის ერთი ჭეშმარიტი ღმერთი, ასურელთა ცრუ ღმერთებისგან განსხვავებით.



იონას მოგზაურობა ასურეთში, ნინევეში, ღვთის წყალობის მნიშვნელოვანი დემონსტრირებაა. ღმერთმა უთხრა წინასწარმეტყველ იონას, გაემგზავრა ნინევეში, რათა გაეფრთხილებინა ასურელები მათ წინააღმდეგ მოსალოდნელი განაჩენის შესახებ. იმის გამო, რომ ნინეველები იყვნენ ისრაელის მტრები და რადგან ასურელები ცნობილი იყვნენ თავიანთი სისასტიკითა და აგრესიით, იონამ უარი თქვა მოგზაურობაზე (იონა 1:3). თუმცა, უზენაესი ღმერთი ჩაერია და იონა მაინც ნინევიაში აღმოჩნდა, ასურელებმა კი უპასუხეს იონას ცნობას და მოინანიეს ცოდვები (იონა 3:6–10; მათე 12:41). ღმერთმა შეიწყალა ისინი და იმ დროს განკითხვისგან იხსნა ისინი.

საბოლოოდ, ასურელების ბოროტებამ დაიპყრო ისინი და დადგა მათი განკითხვის დრო. მათი ერი განადგურდა (იხ. ესაია 10:5–19; ნაუმი 3:18–19; და სოფონია 3:13). ერთმა წინასწარმეტყველმა მისი დაღუპვა ხის მოჭრას შეადარა: უცხო ლაშქარმა - ხალხების საშინელებამ - მოჭრა და მიწაზე დაცემული დატოვა. მისი ტოტები მიმოფანტულია ქვეყნის მთებსა და ხეობებსა და ხევებში. ყველა, ვინც მის ჩრდილში ცხოვრობდა, წავიდა და დატოვა იქ მწოლიარე. ჩიტები მის დაცემულ ღეროზე დგანან, გარეული ცხოველები კი მის ტოტებს შორის დევს (ეზეკიელი 31:12–13).

ასურეთმა მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა ბიბლიურ ისტორიაში, როგორც ისრაელისა და ერის მტრები, რომლებსაც ღმერთი ისრაელებს სჯიდა მათი ორგულობისთვის. მან ასევე გამოიყენა ასურეთი, რათა გამოეჩინა თავისი უპირატესობა ყველა სხვა სავარაუდო ღმერთზე და ეჩვენებინა თავისი წყალობისა და მადლის მასშტაბები.



Top