რა მნიშვნელობა აქვს მერიბას ბიბლიაში?

უპასუხე



მერიბა იყო ადგილი, რომელიც ისრაელებმა გაიარეს თავიანთი უდაბნოში ხეტიალის დროს. როგორც ისრაელების გამოცდის ადგილი, მან ასევე დიდი გავლენა მოახდინა მოსესა და აარონის ცხოვრებაზე. როგორც ჩანს, ბიბლიურ ტექსტზე დაყრდნობით, არსებობს ორი ადგილი სახელად Meribah (W. A. ​​Elwell and B. J. Beitzel, Meribah, ბიბლიის ბეიკერის ენციკლოპედია , ტომი 2, ბეიკერი, 1988, გვ. 1442). ერთ-ერთი ადგილი, სახელად მერიბა, მდებარეობდა რეფიდიმის მახლობლად, სინის უდაბნოში (გამოსვლა 17:1). ამ ადგილას მას ასევე ეწოდებოდა მასა, რაც განასხვავებს მას წმინდა წერილში მოხსენიებული სხვა მერიბასგან (მეორე რჯული 6:16; 9:22; 33:8; ფსალმუნი 95:8). მეორე ადგილი, სახელად მერიბა, მდებარეობდა კადეშ ბარნეაში და ამიტომ მოიხსენიებოდა როგორც მერიბა კადეში (რიცხვები 27:14; მეორე რჯული 32:51; ეზეკიელი 47:19; 48:28).



ორივე ადგილის ცენტრალური ადგილი კლდიდან მოდის წყლის სასწაული. მერიბაში/მასაში ისრაელებს ძალიან სწყუროდათ და ჩხუბობდნენ მოსესთან წყლის ნაკლებობის გამო (გამოსვლა 17:2). წყურვილის გამო დრტვინვეს მოსეს წინააღმდეგ და ჰკითხეს: რატომ გამოგვიყვანე ეგვიპტიდან, რომ წყურვილით დაგვეხოცა ჩვენ, ჩვენი შვილები და პირუტყვი? (გამოსვლა 17:3). მოსემ ეს პრობლემა უფალს მიუტანა და უფალმა მისცა საშუალება მოსეს დაეჯახა კლდეს, რათა ისრაელებს ჰქონოდათ წყალი და იცოდნენ, რომ ღმერთი მათთან იყო (გამოსვლა 17:4–7). მათი წუწუნისა და ღმერთის გამოცდის გამო მოსემ უწოდა ამ ადგილს მერიბა, რაც ჩხუბს ნიშნავს და მასა, რაც ნიშნავს გამოცდას (იოანე ხანა, გამოსვლა, ბიბლიის ცოდნის კომენტარი: ძველი აღთქმა , ჯონ უოლვორდი და როი ზუკი, რედ., ვიქტორი, 1983, გვ. 135). ისრაელებმა არამარტო გამოავლინეს ეჭვი ღვთის ზრუნვაში, არამედ გამოსცადეს იგი ჩივილებისა და უნდობლობის გამო.





ისრაელების ორმოცი წლის ხეტიალის ბოლოს მსგავსი ვითარება მოხდა მერიბა კადეშში. ხალხი ჩიოდა წყლის ნაკლებობას თავისი პირუტყვისთვის და საკუთარი თავისთვის, ხალხი შეიკრიბა მოსესა და აარონის წინააღმდეგ. იჩხუბეს მოსეს და უთხრეს: „ჩვენ რომ მოვკვდეთ, როცა ჩვენი ძმები უფლის წინაშე დაეცნენ! რატომ შეიყვანეთ უფლის საზოგადოება ამ უდაბნოში, რომ ჩვენ და ჩვენი პირუტყვი აქ უნდა დავიხოცოთ? რატომ გამოგვიყვანე ეგვიპტიდან ამ საშინელ ადგილას? მას არ აქვს მარცვალი და ლეღვი, ყურძენი და ბროწეული. და წყალი არ არის დასალევი!“ (რიცხვები 20:2–5). შეხვედრის კარავში უფალს მიმართეს, აარონს და მოსეს ღმერთმა უთხრა, რომ ეთქვათ კლდეს, რომელიც წყალს გამოიღებდა (რიცხვები 20:6–7). იმის ნაცვლად, რომ ეჩვენებინა ღვთის დიდება და უზრუნველყოფა კლდესთან საუბრისას, როგორც უფალმა უბრძანა, მოსემ დაარტყა კლდეს და თქვა, რომ ის და აარონი გამოიყვანდნენ წყალს ისრაელებისთვის (რიცხვები 20:10–11). უფალმა მაინც შეასრულა თავისი დაპირება წყლის მიწოდებასთან დაკავშირებით, მაგრამ უთხრა აარონსა და მოსეს, რომ ისინი არ შევიდოდნენ აღთქმულ ქვეყანაში, რადგან არ დაემორჩილებოდნენ მას (რიცხვები 20:12). დანარჩენი წმინდა წერილებიდან ირკვევა, რომ ღმერთმა გამოსცადა ისრაელები, მათ შორის აარონი და მოსე, მერიბა კადეშში, რათა შეეფასებინა მათი მორჩილება და ერთგულება (ფსალმუნი 81:7; 106:32).



მერიბას კიდევ ერთი ადგილი ბიბლიაში პირდაპირ არის ნახსენები ეზეკიელის წიგნში. ათასწლეულების სამეფოში ისრაელის მიწის მომავალ გადანაწილებაში, მერიბა კადეში იქნება საზღვარი გადის ტომისთვის გამოყოფილი ნაწილისთვის (ეზეკიელი 47:19; 48:28). როგორც მერიბა ემსახურებოდა მოსეს მიმდევარ ისრაელიანებს უფლისადმი მათი ნდობის ნაკლებობის შეხსენებას, ასევე იქნება ეს ქრისტეს ათასწლოვანი მეფობის დროს.



მერიბა, როგორც კამათის და გამოცდის ადგილი, გახსენების ღირსია. როგორც ფსალმუნი 95:8 გვაფრთხილებს, ნუ გაამკაცრებთ გულებს, როგორც მერიბაში გააკეთეთ, როგორც იმ დღეს გააკეთეთ უდაბნოში მასაში (შდრ. ებრაელთა 3:4). ისრაელების ურწმუნოებამ კადეშ ბარნეაში განაპირობა, რომ მათ ვერ შეძლეს აღთქმულ მიწაზე კიდევ ერთი თაობის შესვლა, ხოლო აარონისა და მოსეს დაუმორჩილებლობამ მერიბა კადეშში ხელი შეუშალა მათ აღთქმულ ქვეყანაში შესვლასაც. დაუმორჩილებლობასა და ურწმუნოებას აქვს მუდმივი შედეგები, რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს ადამიანის დანარჩენ ცხოვრებაზე.