რა იყო თავშესაფარი ქალაქები ძველ აღთქმაში?

უპასუხე



თავშესაფარი ქალაქები იყო აღთქმული მიწის განაწილების ნაწილი ისრაელის თორმეტ ტომს შორის. მხოლოდ ერთ ტომს, ლევიანებს, არ მიეცა მიწა გასაშენებლად. სამაგიეროდ, ისინი უნდა ყოფილიყვნენ უფლის მღვდლები და კარვისა და მისი ყველა რიტუალისა და აღჭურვილობის ზედამხედველები. მხოლოდ ლევიანებს შეეძლოთ კარვის ტარება და გაშლა (რიცხვნი 2:5-13). იმის გამო, რომ ლევიანებს არ უნდა ჰქონოდათ მათთვის გამოყოფილი ტერიტორიული საკუთრება, როგორც სხვა ტომები ქანაანის დაპყრობისას, ისინი უნდა განაწილებულიყვნენ მთელ მიწაზე, ზოგიერთ ქალაქებში, რომლებიც მათთვის იყო განკუთვნილი. მათი მემკვიდრეობის ნაწილი შედგებოდა ორმოცდარვა ქალაქისგან, რომლებიც მთელ მიწაზე იყო გაშლილი (რიცხვები 35:6-7). ამ ორმოცდარვა ქალაქიდან ექვსი დასახელდა თავშესაფრის ქალაქად. ქალაქები იყო კედეში, შექემი, ხებრონი, ბეცერი, რამოთი და გოლანი (იესო ნავეს ძე 20:7-8).



მოსეს რჯულში ნათქვამი იყო, რომ ვინც მკვლელობას ჩაიდენდა, სიკვდილით უნდა მოეკლათ ( გამოსვლა 21:14 ). მაგრამ უნებლიე სიკვდილისთვის ღმერთმა გამოყო ეს ქალაქები, სადაც მკვლელს შეეძლო გაქცეულიყო თავშესაფრისთვის (გამოსვლა 21:13). ის დაზღვეული იქნებოდა შურისმაძიებლისგან — ოჯახის წევრისგან, რომელსაც ბრალი ედება მსხვერპლის სიკვდილზე (რიცხვნი 35:19) — სანამ საქმე სასამართლომდე არ წავა. კრება განსჯიდა, რათა გაერკვია, თუ თავდამსხმელი უნებლიედ მოქმედებდა. თუ ასე იქნებოდა, ის დაბრუნდებოდა თავშესაფარ ქალაქში და იქ უსაფრთხოდ იცხოვრებდა სასამართლო პროცესის დროს თანამდებობაზე მყოფი მღვდელმთავრის გარდაცვალებამდე, რის შემდეგაც მას შეეძლო დაბრუნებულიყო თავის საკუთრებაში. თუ თავდამსხმელი დატოვებდა თავშესაფრის ქალაქს მღვდელმთავრის სიკვდილამდე, შურისმაძიებელს ექნებოდა მისი მოკვლის უფლება (რიცხვები 35:24-28).





ამ პრივილეგირებული საკურთხევლის დაარსება ლევიანთა ქალაქებს შორის, ალბათ, მიგვანიშნებს იმ იდეით, რომ ლევიანები იქნებოდნენ ყველაზე შესაფერისი და მიუკერძოებელი მოსამართლეები, რომ მათ ყოფნამ და რჩევებმა შეიძლება დაამშვიდოს ან შეაკავოს სისხლის შურისმაძიებლის მშფოთვარე ვნებები. მღვდლად კურთხევით ლევიანები იყვნენ შუამავლები ისრაელებსა და ღმერთს შორის. როგორც ასეთი, მათ მიენიჭათ მშვიდად შუამავლობა თავდამსხმელსა და მსხვერპლის ოჯახს შორის, რათა შემდგომი სისხლისღვრა არ მომხდარიყო.



თავშესაფრის ქალაქები შეიძლება ჩაითვალოს ქრისტეს ტიპებად, რომლებშიც ცოდვილები თავშესაფარს პოულობენ ჩვენი სულების დამღუპველისაგან. ისევე, როგორც ადამიანს შეუძლია თავშესაფარი ეძებოს ამ მიზნით შექმნილ ქალაქებში, ჩვენ გავექცევით ქრისტეს თავშესაფრისთვის (ებრაელები 6:18). ჩვენ გავრბივართ ქრისტესკენ, რათა თავი დააღწიოთ საფრთხისგან, რომელსაც რჯულის წყევლა და დაგმობა, ღმერთის რისხვა და მარადისობა ჯოჯოხეთში. მხოლოდ ქრისტე გვაძლევს თავშესაფარს ამ ყველაფრისგან და მხოლოდ მას უნდა გავუშვათ. ისევე, როგორც ქალაქები იყო ღია ყველასთვის, ვინც გაიქცა მათთან უსაფრთხოებისთვის, ეს არის ქრისტე, რომელიც უზრუნველყოფს უსაფრთხოებას ყველასთვის, ვინც მიდის მასთან ცოდვისა და მისი სასჯელისგან თავშესაფრისთვის.