როდის კვეთს ჰიგიენა ზღვარს და ხდება ამაოება?

უპასუხე



სხეულის გამოსახულება და ჯანმრთელობა ჩვენს კულტურაში განხილვის უზარმაზარი თემებია და ძნელია იმის ცოდნა, თუ როგორ ვიზრუნოთ ჩვენს სხეულზე ისე, რომ არ მივცეთ მათ ჩვენი კერპები გახდნენ. მთავარია გვახსოვდეს, რომ ქრისტიანის სხეული ღვთის ტაძარია; მისი სულიწმიდა მკვიდრობს ჩვენში. პავლე წერს: განა არ იცით, რომ თქვენი სხეული არის სულიწმიდის ტაძარი, რომელიც თქვენშია, რომელიც მიიღეთ ღვთისგან? თქვენ არ ხართ თქვენი საკუთარი; შენ იყიდე ფასში. ამიტომ პატივი ეცით ღმერთს თქვენი სხეულით (1 კორინთელები 6:19–20). მანამდე მან დაწერა: არ იცით, რომ თქვენ თვითონ ხართ ღვთის ტაძარი და რომ ღვთის სული ცხოვრობს თქვენში? თუ ვინმე დაანგრევს ღვთის ტაძარს, ღმერთი დაანგრევს მას; რადგან ღვთის ტაძარი წმინდაა და თქვენ ხართ ეს ტაძარი (1 კორინთელები 3:16).



ცხადია, ჩვენ მოწოდებულნი ვართ ვიზრუნოთ ჩვენს ფიზიკურ სხეულზე. ჩვენ ფიზიკურად ღმერთმა შექმნა და მოგვიწოდა ფიზიკურად პატივი ვცეთ მას. როგორც ითქვა, ჩვენი ჰიგიენა მნიშვნელოვანია ღმერთისთვის. ძველი აღთქმა სავსეა ხელების და ფეხის დაბანაზე, ტანსაცმლის რეცხვაზე, ჭამამდე რეცხვაზე და ა.შ. მათი სხეულიდან. უდაბნოში მდებარე კარავში იყო აუზი მღვდლებისთვის, რათა დაიბანონ თავი უფლის მსახურებამდე (გამოსვლა 30:18). იესომაც კი დაბანა მოწაფეებს ფეხები ბოლო ვახშამზე, თუმცა ეს უფრო მსახურების კომენტარი იყო, ვიდრე სისუფთავე.





სარეცხი გამოიყენება ახალ აღთქმაში, რათა მიუთითებდეს ცოდვის სულიერი განწმენდის შესახებ, რომელიც ხელმისაწვდომია მხოლოდ ქრისტეს მეშვეობით. ეფესელთა 5:26 გვეუბნება, რომ ქრისტემ განწმინდა ეკლესია - ყველა, ვინც მას სწამს გადარჩენისთვის - წყლით დაიბანა სიტყვით. აქ ჩვენ ვხედავთ შინაგანი სულიერი განწმენდის სურათს, რომელიც გვაძლევს ღვთის სიტყვას. აღორძინება, რომელსაც ყველა ქრისტიანი განიცდის, გამოსახულია, როგორც სულიწმიდის მიერ განბანვა და განახლება (ტიტე 3:5). ასე რომ, ცხადია, რომ შინაგანი რეცხვა და განწმენდა მნიშვნელოვანი თემებია ბიბლიაში.



მაგრამ რაც შეეხება რეცხვას და ჰიგიენას, როგორც ფიზიკურ და არა სულიერ მოქმედებას? არსებობს ზღვარი ჰიგიენასა და ამაოებას შორის, რომელიც შეიძლება ადვილად ბუნდოვანი იყოს, განსაკუთრებით კულტურაში, რომელიც ასე მოტივირებულია ვიზუალური სილამაზით. როგორ ვმართავთ ჩვენს სხეულებს, როგორც სულიწმიდის ტაძრებს, რომ არ გავხდეთ ამაო? მთავარია გულის მდგომარეობის მონიტორინგი. თუ ჩვენ ვხედავთ ჩვენს ღირებულებას ფიზიკური სილამაზის კუთხით, ჩვენ აზრს ვკარგავთ. ჩვენი ღირებულება მდგომარეობს იმაში, რაც ღმერთმა გააკეთა ჩვენთვის, შინაგანად განგვაწმინდა ცოდვისგან და არა იმაში, თუ რამდენად ვწმენდთ და ვრეცხავთ საკუთარ თავს. ჩვენი გული ასახავს იმ პიროვნებას, როგორიც გავხდით - ახალი ქმნილებები ქრისტეში (2 კორინთელები 5:17). მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ადამიანი უყურებს გარეგნობას, ღმერთი კი გულს უყურებს (1 სამუელი 16:7). იგავები 31:30 ამბობს, რომ ხიბლი მატყუარაა და სილამაზე წარმავალი; მაგრამ უფლის მოშიში ქალი საქებარია. ღმერთი არ გმობს სილამაზეს ან სხეულზე ზრუნვას, არამედ უბრალოდ ამბობს, რომ სხეული (ან ამქვეყნიური სილამაზე) არ არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. ჩვენ უნდა ვიზრუნოთ ჩვენს სხეულზე, რომ შევინარჩუნოთ ისინი კარგ ფორმაში, რათა ვიყოთ ღირებული ღვთისა და მისი ხალხისთვის და ეს, რა თქმა უნდა, მოიცავს ჰიგიენას. მაგრამ 1 ტიმოთეს 4:8 შეგვახსენებს, რომ ფიზიკურ ვარჯიშს აქვს გარკვეული ღირებულება, მაგრამ ღვთისმოსაობა ყველაფერზე ღირებულია, დაპირება აქვს როგორც ახლანდელ, ისე მომავალ ცხოვრებას.



როგორც ბევრი რამ ცხოვრებაში, ჰიგიენის დაცვა ამაოების თავიდან აცილებისას არის ის, რაც მოითხოვს ლოცვას და შესაძლოა ყოველდღიურ ცნობიერ ძალისხმევას. თუ ჩვენი გული ღმერთზეა ორიენტირებული, ვერ შევცდებით. ჩვენ უნდა ვეძიოთ იგი; ენდეთ მას ჩვენი საჭიროებებისთვის; აღფრთოვანება იმ შინაგანი სილამაზით, რომელიც მან მოგვცა; და მართეთ ჩვენი სხეულები, როგორც მისი მსახურები და არა ისე, თითქოს ისინი ჩვენი საკუთარი იყვნენ. როდესაც პირველ რიგში ღმერთს ვეძიებთ და მასში დავრჩებით, ვისწავლით მის მოსმენას და მორჩილებას. ამით ჩვენ ვიზრუნებთ იმ სხეულებზე, რომლებიც მან მოგვცა, ისე, რომ არ მივცეთ უფლება ჩვენს სხეულებს, მართონ ჩვენზე.