ვინ იყო დათანი ბიბლიაში?

დათანი იყო ადამიანი, რომელიც ცხოვრობდა ბიბლიაში. იგი ცნობილი იყო თავისი სიბრძნითა და წმინდა წერილების ცოდნით. ის ასევე ცნობილი იყო თავისი სიმართლითა და ღმერთისადმი მორჩილებით.

უპასუხე





დათანი იყო ერთ-ერთი იმ ოთხ მეთაურთაგან, ვინც წაახალისა აჯანყება მოსესა და აარონის ხელმძღვანელობის წინააღმდეგ, სანამ ისრაელები უდაბნოში მოგზაურობდნენ (რიცხვები 16). დათანი იყო ელიაბის ვაჟი, რუბენის ტომიდან. მან, მისმა ძმამ აბირამმა, თანამემამულე რუბენელმა, სახელად ონმა, და ლევიანმა, სახელად კორახმა, მიიყვანეს 250 ისრაელელი წინამძღოლი, რათა შეეწინააღმდეგათ მოსეს უფლებას, ხელმძღვანელობდა მათ. მათ თქვეს: წმინდაა მთელი საზოგადოება, ყოველი მათგანი და უფალი მათთანაა. მაშინ რატომ აყენებთ თავს უფლის კრებაზე მაღლა (მუხლი 3)?



მოსე შეძრწუნებული იყო ამ გამოწვევის გამო და მის უკან არსებულმა ურჩობამ და უბრძანა დათანს და სხვა კაცებს გამოსულიყვნენ მის წინაშე მეორე დილით საკმევლით სავსე საკმევლებითა და ცხელი ნახშირით, რათა შესწირონ უფალს. საკმევლის შეთავაზება მხოლოდ ღვთის მღვდლებს უნდა შეესრულებინათ, მაგრამ ეს კაცები აცხადებდნენ, რომ მათ უნდა ჰქონოდათ ისეთივე უფლება, როგორიც მოსე და აარონი, იყვნენ ლიდერები. მოსეს გეგმა ნებას მისცემდა უფალს ეჩვენებინა მათი მოთხოვნის სისულელე. დათანი და სხვა ბოროტმოქმედები, მღვდელმთავარ აარონთან ერთად, საკმეველს სწირავდნენ და უფალი საჯაროდ ირჩევდა თავის მღვდელს.



მოსემ ცალ-ცალკე სცადა კორახთან მსჯელობა და შეახსენა მას, რომ როგორც ლევიანი იგი უკვე აირჩია უფალმა სპეციალური სამსახურისთვის (რიცხვები 16:8–11). მაგრამ კორახმა არ მოუსმინა. როცა მოსემ დათანი და აბირამი დაიბარა, მათ დაუპირისპირდნენ მის ბრძანებას და უპასუხეს: არ მოვალთ! განა საკმარისი არ არის, რომ გამოგვიყვანე რძით და თაფლით მომდინარე ქვეყნიდან, რომ უდაბნოში დაგვხოცოს? და ახლა თქვენც გინდათ ჩვენზე ბატონობა! უფრო მეტიც, თქვენ არ შემოგვიყვანეთ მიწაში, სადაც რძე და თაფლი მოედინება, არც მინდვრები და ვენახები მოგვეცით. გინდათ ამ კაცებს მონებივით მოეპყროთ? არა, არ მოვალთ! (რიცხვები 16:12–14).





არცერთ აჯანყებულს არ სურდა მოსეს მოწოდების მოსმენა. მეორე დილით დათანი და სხვები კარავში მივიდნენ საცეცხლურით ხელში. უფალი იმდენად განრისხდა მათ თავხედობაზე, რომ სურდა ყველა ისრაელის განადგურება და უთხრა მოსეს და აარონს, რომ განზე გადგნენ, რათა მას შეეძლო. მოსე ევედრებოდა უფალს წყალობისთვის, ამიტომ უფალმა განაჩენი გამოუტანა მხოლოდ მათ, ვინც ამბოხს აღძრა. დათანი, აბირამი და კორახი თავიანთი ოჯახებითა და საკუთრებით იდგნენ თავიანთი კარვების შესასვლელთან, და უფალმა მიწამ გახსნა და შთანთქა ისინი (რიცხვები 16:31–33).



ამავდროულად, უფალმა ცეცხლი გაუგზავნა 250 კაცს, რომლებსაც საცეცხლური ეჭირათ, აჯანყებულები დაწვა. მოგვიანებით ღმერთმა უთხრა ელეაზარ მღვდელს, შეგროვებულიყო საცეცხლეები, გაფანტა ნახშირი და ჩაქუჩით ჩაქუჩით ფურცლებზე, რათა გადაეფარებინათ სამსხვერპლო, რადგან ისინი წარდგნენ უფლის წინაშე და გახდნენ წმინდანი (რიცხვები 16:38). ბრინჯაოს საფარი უნდა ყოფილიყო ისრაელებისთვის ღვთის რისხვა ცოდვის წინააღმდეგ და ღვთის არჩევანის მიღების მნიშვნელობის ნიშანი.

იმის გამო, რომ კორახი ლევიანი იყო, ღვთის მიერ უკვე არჩეული ტომი ხალხის თაყვანისმცემლობისთვის, როგორც ჩანს, უფალმა მას ყველაზე მეტი პასუხისმგებლობა დააკისრა ამ აჯანყებაზე. იუდას 1:11 მოიხსენიებს ამ მოვლენას, როგორც კორახის აჯანყებას. თუმცა, დათანმა და მისმა თანამებრძოლებმა იგივე სასჯელი მიიღეს, რაც ღმერთმა კორახს მისცა. მიუხედავად იმისა, რომ განაჩენი შეიძლება მძიმედ მოგვეჩვენოს, ღმერთი აჩვენებდა თავის ხალხს ისრაელს, რომ ის იყო წმინდა და არ მოითმენდა მათ დაუმორჩილებლობას მისი განკარგულებების მიმართ. მათ არ შეეძლოთ მის გვერდით მიახლოება და შესთავაზეს მისთვის რაც არჩეული ჰქონდათ, მაგრამ უნდა დაემორჩილონ მას ყველაფერში, მათ შორის მსხვერპლშეწირვაში (რიცხვები 15:40).

ჩვენ შეგვიძლია ვისწავლოთ დათანის ცოდვიდან, რომ უფალი მეტს მოითხოვს მათგან, ვისაც მეტი მიეცა (ლუკა 12:48). ის გვაკისრებს პასუხისმგებლობას იმ ცოდნაზე, მოწოდებებზე და შესაძლებლობებზე, რომლებიც გვაძლევს. კორახი, დათანი და აბირამი გვახსენებენ, რომ ღმერთი სერიოზულად იღებს ჩვენს უგულებელყოფას მისი სიწმინდის მიმართ და რომ საშინელი ბედი ელის მათ, ვინც უარყოფს მის არჩევანს მხსნელად (გამოცხადება 21:8).