ვინ იყო მართა ბიბლიაში?

უპასუხე

მართა ახალი აღთქმის მნიშვნელოვანი ფიგურაა, იესოს პირადი მეგობარი და ადამიანი, ვისთანაც დღეს ბევრი ქალი იდენტიფიცირებულია. ის ცხოვრობდა ბეთანიაში თავის დასთან, მარიამთან და ძმასთან, ლაზარესთან ერთად, რომელიც იესომ მკვდრეთით აღადგინა (იოანე 11:1–15, 43–44). ჩვენ მართას სამჯერ ვხვდებით ბიბლიაში და თითოეული მოვლენა გვეხმარება ამ საინტერესო ქალის პროფილის ჩამოყალიბებაში.

ბიბლია პირველად ახსენებს მართას ლუკას 10-ში. ის თავის სახლშია ბეთანიაში, იერუსალიმის მახლობლად მდებარე პატარა ქალაქში, სადაც მასპინძლობს იესოსა და მოწაფეებს. იესოს კარგად იცნობდნენ მართა და მისი და-ძმები; სინამდვილეში, იესოს უყვარდა ეს პატარა ოჯახი (იოანე 11:5). იმ დღეს, როდესაც იესო მოინახულა, მართას სურდა, რომ კარგი დიასახლისი ყოფილიყო - იესოს გულისთვის საუკეთესო საჭმელი საუკეთესო პრეზენტაციით მოემსახურა. თუმცა, მისი და, მარიამი, გარკვეულ დროს ატარებდა იესოს მოსასმენად (ლუკა 10:39). როდესაც მართას ყურადღება გაამახვილა ყველა მზადებამ (ლუკა 10:40), იგი მარიამთან პატარა ჯვარი გახდა და საკმაოდ მოულოდნელად ელაპარაკა უფალს: უფალო, არ გაინტერესებს, რომ ჩემმა დამ დამტოვა ამის გაკეთება. ჩემით მუშაობა? უთხარი, რომ დამეხმაროს! (მუხლი 40). ამ უგუნურ გამოთქმაში მართამ მიანიშნა, რომ იესო არ ზრუნავდა მასზე და მან უფალს ბრძანება მისცა, რომ მარიამს დაეხმარა მსახურებაში. დაკავებულობისას მართამ მაცხოვარს თვალი მოჰკრა. იესომ, რომელმაც შეძლო მის სულში დანახვა, დიაგნოზი დაუსვა მის პრობლემას: ის წუხდა და წუხდა მსახურების გამო და არ ჰქონდა მშვიდობა გულში. მან რბილად უთხრა მართას, რომ უბრალო ვახშამი საკმარისზე მეტი იყო და შეახსენა, რომ მარიამის გადაწყვეტილება, მის ფეხებთან დაჯდომა და მისი სიტყვა მოესმინა, უკეთესი არჩევანი იყო (მუხლები 41–42).

ჩვენ კვლავ ვხედავთ მართას მისი ძმის, ლაზარეს გარდაცვალების შემდეგ (იოანე 11). დებმა გაგზავნეს იესოს მოსაძებნად, როდესაც ლაზარე ავად გახდა (მუხლი 3), მაგრამ ის დროულად არ მისულა მის განკურნებაზე. როდესაც იესო საბოლოოდ მიუახლოვდა ბეთანიას, ლაზარეს სიკვდილიდან ოთხი დღის შემდეგ, მართა გაიქცა მის შესახვედრად და უთხრა: შენ რომ აქ ყოფილიყავი, ჩემი ძმა არ მოკვდებოდა. მაგრამ მე ვიცი, რომ ახლაც ღმერთი მოგცემთ რასაც ითხოვთ (იოანე 11:21–22). ყურადღება მიაქციეთ მართას რწმენას: მას მტკიცედ სჯეროდა, რომ იესოს შეეძლო განეკურნა ლაზარე მისი ავადმყოფობისგან. და მის რწმენას არ აკნინებს ის ფაქტი, რომ იესო ძალიან გვიან მოვიდა. იესო ამხნევებს მართას მისი მე ვარ ერთ-ერთი სიტყვით: მე ვარ აღდგომა და სიცოცხლე. ვისაც ჩემი სწამს, თუნდაც მოკვდეს, იცოცხლებს; და ვინც ჩემი რწმენით ცხოვრობს, არასოდეს მოკვდება. გჯერა ამის? (მუხლები 25–26). მართას პასუხი არის იესოს ღვთაებრივი ბუნების დიდი რწმენა და გაგება: დიახ, უფალო. . . მე მჯერა, რომ შენ ხარ მესია, ღვთის ძე, რომელიც უნდა მოვიდეს ქვეყნად (მუხლი 27). მართას რწმენა დაჯილდოვდა იმ დღეს, როდესაც იგი შეესწრო მისი ძმის სასწაულებრივ მკვდრეთით აღდგომას (მუხლები 43–44).

მესამედ, როცა მართას ბიბლიაში ვხვდებით, ის აკეთებს იმას, რისთვისაც ცნობილი იყო მართა - მსახურება (იოანე 12:2). იესო კვლავ ესწრება მის პატივსაცემად სადილს ბეთანიაში, მართა კი ისევ მსახურობს. სწორედ ამ დროს სცხოს იესოს ფეხზე ძვირფასი სუნამოებით მართას და, მარიამი (მუხლი 3). ცხადი ხდება, რომ მართა, სავარაუდოდ, გარკვეულწილად გაწონასწორებული ქალი იყო, რაც დასტურდება მისი სახლის სიდიდით, ვახშმის გამართვის სიხშირით და ძვირფასი სურნელოვანი ზეთით, რომელსაც მისი დის ფლობდა.

იესოსთან მართას ცხოვრების შემცვლელ შეხვედრებში ჩვენ ვხედავთ მსახურების დაბალანსების მნიშვნელობას თაყვანისმცემლობასთან, უფლის მინდობაზე მაშინაც კი, როცა ყველაფერი დაკარგული ჩანს და ჩვენი მატერიალური რესურსების გამოყენება ღვთის სადიდებლად.