ვინ იყო ნაბალი ბიბლიაში?

უპასუხე



ნაბალი საყურადღებოა იმ ხანმოკლე ურთიერთობით, რომელიც მას ჰქონდა დავითთან, როცა დავითი მეფე საულისგან გაქცეული იყო. დავითისა და ნაბალის შესახებ ცნობა გვხვდება 1 სამუელის 25-ში. ნაბალი იყო ქალებების საგვარეულოდან და მისი სახელი ნიშნავს სულელს. ნაბალი შეიძლება ეს იყო მეტსახელი, რომელიც მან მოიპოვა თავისი მკაცრი და ბოროტი ქცევით (მუხლი 3, BSB). ნაბალი ცხოვრობდა ქალაქ მაოენთან ახლოს, იუდეის მთიან მხარეში და ჰყავდა ათასობით ცხვარი და თხა, რომლებიც ძოვდა კარმელის მახლობლად. ნაბალი უაღრესად მდიდარი იყო; თუმცა, მისი ყველაზე დიდი ქონება იყო მისი ლამაზი და ჭკვიანი ცოლი, აბიგაილი.



მკვლელ საულზე ერთი ნაბიჯით წინ დარჩენის მცდელობისას დავითმა შეიძინა კაცების მნიშვნელოვანი რაოდენობა, რომლებიც მასთან ერთად მოგზაურობდნენ და სჯეროდათ მისი, როგორც ისრაელის მომავალი მეფის ბედისწერა. ისინი თავს უზრუნველყოფდნენ მეურნეობებისა და ქალაქების დაცვით თავდამსხმელებისა და ქურდებისგან. მდიდარი მიწის მესაკუთრისთვის ჩვეულებრივი პრაქტიკა იყო იმ კაცებისთვის, რომლებიც იცავდნენ მის ქონებას. ასე რომ, ნაბალს არ უნდა გაკვირვებულიყო დავითმა ნაბალისგან თავისი კაცებისთვის საკვების მიღება (1 სამუელი 25:4–9).





პატიოსანი და კეთილშობილი კაცი სიამოვნებით შესთავაზებდა საკვებს იმ ვაჟკაცებს, რომლებიც კვირების განმავლობაში იცავდნენ მის მწყემსებს, ფარებს და მწყემსებს. ნაბალის თანამშრომელმა ერთმა ახალგაზრდამ აღწერს დავითის კაცებს, როგორც კედელს ჩვენს ირგვლივ, დღეც და ღამეც, მთელი იმ დროს, როცა ცხვრებს მათთან ვმწყემსავდით (1 სამუელი 25:16). მაგრამ ნაბალი არ იყო პატიოსანი და კეთილშობილი კაცი. დავითის თხოვნას დამცინავი ამპარტავნობითა და ზიზღით უპასუხა: ვინ არის ეს ძმაო დავითი? ჰკითხა ნაბალმა დავითის მაცნეებს. ვინ ჰგონია იესეს ვაჟს? ამ დღეებში უამრავი მსახურია, რომლებიც გარბიან თავიანთ ბატონებს. უნდა წავიღო ჩემი პური, წყალი და ხორცი, რომელიც დავკლა ჩემი მჭრელებისთვის და მივცე უკანონო ჯგუფს, რომელიც ვინ იცის საიდან? (მუხლები 10–11, NLT).



ნაბალის განცხადების აღშფოთება იყო ის ფაქტი, რომ, როგორც ისრაელში გავლენიანი ადამიანი, ნაბალმა იცოდა ვინ იყო დავითი. წინასწარმეტყველმა სამუელმა რამდენიმე წლით ადრე სცხო დავითი მომდევნო მეფედ და მსგავსი ამბები არ დარჩენილა იმ პატარა ერში, როგორიცაა ისრაელი (1 სამუელი 16:12–13). მაგრამ ნაბალის ნარცისიზმმა და ამპარტავნობამ აიძულა იგი შეურაცხყოფა მიაყენა ისრაელის მომავალ მეფეს. ნაბალმა უარი თქვა დავითთან სამართლიანობაზე და გულში ჩაიკეტა ყოველგვარი კეთილშობილება.



ნაბალის სისულელეზე საპასუხოდ დავითმა თავისი ხალხი მოამზადა ნაბალის სახლის წინააღმდეგ საბრძოლველად (1 სამუელი 25:12–13). მადლისა და გამბედაობისას ნაბალის ცოლი, აბიგაილი, ჩაერია ქმრის სახელით. მან ნაბალის ცოდნის გარეშე გაგზავნა დავითის ბანაკში მარაგი (მუხლები 18–19). შემდეგ იგი პირადად მივიდა დავითთან, დაიმდაბლა თავი და ევედრებოდა წყალობას. მისმა სწრაფმა აზროვნებამ გადაარჩინა ნაბალი და მისი ქონება დავითის შურისძიებისგან. მისმა ნაზი სილამაზემ და თავმდაბალმა ბოდიშმა დაამშვიდა დავითი და მან გააუქმა დაგეგმილი შურისძიება (სტროფი 35). დავითის ურთიერთობა ნაბალთან დასრულდა, მაგრამ უფალი არ დაასრულებდა მას. შურისძიება უფალს ეკუთვნის (რომაელთა 12:19).



როცა აბიგაილი სახლში დაბრუნდა, ქმარი ქეიფობდა და მთვრალი იყო. როცა მეორე დილით ნაბალი გამოფხიზლდა, აბიგაილმა უთხრა, რა გააკეთა დავითის დასამშვიდებლად. ამ ამბის გაგონებაზე ნაბალს ინსულტი ან გულის შეტევა დაემართა და პარალიზებული იწვა. მან ათი დღე გააჩერა, შემდეგ კი ბიბლია ამბობს, რომ უფალმა დაარტყა ნაბალს და ის მოკვდა (1 სამუელი 25:38). ბიბლია იშვიათად იყენებს ასეთ ტერმინოლოგიას, რათა მიუთითებდეს, რომ ადამიანის სიკვდილი ღმერთის პირდაპირი მოქმედების შედეგი იყო. მაგრამ ნაბალის შემთხვევაში ეს იყო სიმართლე. მისი მუდმივი, მოუნანიებელი ბოროტება, რომელიც მთავრდება უფლის ცხებულების აშკარა დაუმორჩილებლობით, განიკითხა ღმერთმა.

ნაბალი ძველი აღთქმის მაგალითია იმ სახის ადამიანისა, რომელსაც რომაელთა 1:28–32 აღწერს: სავსეა ბოროტებით, სიხარბით, თავხედობითა და ამპარტავნობით. მთვრალი, ცილისმწამებელი და მტრულად განწყობილი მის წრეში მყოფი ნაბალი არის იმის განსახიერება, რაც ღმერთს სძულს. ნაბალის ბედი გაფრთხილება უნდა იყოს ჩვენთვის. ღმერთს არ დასცინიან (გალატელები 6:7). რასაც დავთესავთ, იმას ვიმკით. გალატელების 6:8 ამბობს, ვინც თესავს თავისი ხორცის მოსაწონად, ხორციდან მოიმკის განადგურებას; ვინც თესავს სულის მოსაწონად, სულისაგან მოიმკის საუკუნო სიცოცხლე. ნაბალი ცხოვრობდა იმისთვის, რომ მოეწონებინა საკუთარი თავი, მაგრამ სიცოცხლის ბოლოს არაფერი ჰქონდა მარადისობისთვის. საბოლოო ჯამში, მნიშვნელოვანია მხოლოდ ღვთის სიამოვნება. როდესაც ჩვენ ვცხოვრობთ უფლის მოსაწონად, ჩვენ ვსარგებლობთ არა მხოლოდ ამ ცხოვრებაში, არამედ მარადისობისთვის (მათე 6:19–20).